Omwille van de jeugdherberg in Bouillon is er door de Ronsers al heel wat gefietst en gewandeld nabij Bouillon. Om niet teveel overlapping te creëren met eerdere tochten, staan nu ook enkele wandelingen op het programma die iets verder van Bouillon liggen. In functie van het weer kan de volgorde van de wandelingen gewijzigd worden of kunnen bepaalde wandelingen iets ingekort of aangepast worden. Wie de tochtbegeleider kent, weet dat je enkele avontuurlijke passages mag verwachten en dat je best geen hoogtevrees hebt en tredzeker bent. Het heeft even gekriebeld, maar tenzij er een brug weggespoeld is, staat het doorwaden van de Semois niet op het programma. We wandelen hoofdzakelijk in bossen, maar onderweg zijn mooie uitzichtspunten verzekerd. Het gaat geregeld stevig op en af, maar er zijn ook vlakkere passages langs het water. Mocht het een dag hevig regenen, dan bezoeken we het kasteel van Bouillon, één van de meest imposante middeleeuwse burchten van heel Europa.

Vrijdag, 18 april 2025

We beginnen onze vierdaagse in Auby-sur-Semois met een relatief eenvoudige wandeling van 19 km. Buiten de gehuchten La Cornette en Les Hayons passeren we niet veel beschaving. Aan de oever van de Semois kunnen we door een gespleten rots (la Roche Percée) wandelen. Na de tocht rijden we naar de jeugdherberg van Bouillon.

Zaterdag, 19 april 2025

De komende 2 dagen zijn feestdagen, dus vandaag slaan we eerst wat eten in voor de komende dagen bij Colruyt. Nadien rijden we door naar Poupehan, waar we parkeren in de Rue de la Grotte. We wandelen naar Frahan, dat langs drie zijden ingesloten is door de Semois. We klimmen omhoog naar Rochehaut en zien Frahan dan mooi in de diepte liggen. Het dorp telt slechts een paar honderd inwoners, maar is verdeeld in twee kampen. Eén ondernemer breidt hier zijn toeristisch imperium grondig uit: een winkel met regionale specialiteiten, appartementen, een hotel, een seminariecentrum, een taverne, een restaurant, een uitgestrekt dierenpark, een toeristisch treintje, … Een aantal inwoners voeren protest tegen verdere uitbreidingen. Als het kerkje open is, springen we even binnen om de fresco’s te bekijken die ook voor controverse in het dorp hebben gezorgd. We vervolgen onze tocht langs de “laddertjeswandeling”. Er hangt een bordje die de wandeling afraadt voor “gevoelige personen”. Deze spectaculaire route tussen grillige rotspartijen werd net voor de Tweede Wereldoorlog met de hand uitgehouwen door de toenmalige burgemeester van Rochehaut Ludovic Barthélemy en enkele dorpsbewoners. Ze deden dit om een verborgen route te creëren naar een schuilplaats tussen de rotsen waar ze zich konden verbergen voor de Duitse bezetter. Begin september 1944 werd het nabijgelegen dorpje Alle in brand gestoken door de Duitsers. De inwoners van Rochehaut vreesden hetzelfde lot en verscholen zich onder de Rots van de Kluizenaar. Wij kunnen gebruik maken van de later geplaatste verticale ladders. Tegen het einde van de dag hebben we 17 km en 600 hoogtemeters in de benen. Wellicht worden we de komende nacht niet wakker van de Paasklokken.

Zondag, 20 april 2025

We vertrekken te voet aan de jeugdherberg. Na een facultatief bezoek aan een bakker, wandelen we via een tunnel onder het kasteel van Bouillon. Vervolgens trachten we de Semois stroomafwaarts te volgens langs de GR14. Bij een hoge waterstand kan dit spannend zijn en moet er eventueel een alternatieve route gevolgd worden. We steken het domein van een camping over en klimmen uit de Semoisvallei tot in Corbion. Langs enkele spectaculaire uitzichtspunten dalen we naar de “Passerelle du Moulin de l’Epine”. Deze 55 m lange hangbrug over de Semois werd in 2020 ingehuldigd. Met droge voeten bereiken we dus de overkant. Ons volgende doel is de “Belvédère d’Auclin”. Wie zin heeft, geraakt met 116 treden 25 m hoger en bevindt zich dan 175 m boven de Semois met een schitterend uitzicht. Nadien zakken we langs een slingerend pad tot in Bouillon. Langs de uithoeken van de burcht steken we de heuvelrug van de burcht over. Een laatste beklimming naar de jeugdherberg sluit de wandeling af. We hebben opnieuw 600 hoogtemeters overwonnen.

Maandag, 21 april 2025

We rijden een kort stukje huiswaarts tot in Our, een gehucht van Opont. Our is genoemd naar de rivier L’Our die hier in de Lesse uitmondt. Hier maken we een schitterende wandeling, deels langs L’Our. Dit godverlaten Ardens dorp heeft helaas de aandacht getrokken van enkele kapitaalkrachtige Belgen. Eén van de grootste Belgische bouwbedrijven, Thomas & Piron, koos het gehucht om zich er te vestigen. Ook Maxime Collard, de voormalige chef-kok van De Karmeliet in Brugge, opende hier een restaurant-hotel met intussen 2 Michelin sterren. Op zijn website lees ik: «Le port de la veste et de la cravate ne sont pas requis mais nous demandons à nos clients de porter une tenue correcte. Les bermudas et les tenues de sport ne sont pas autorisés au sein du restaurant de la Table de Maxime.» Ik vermoed dus dat we hier niet welkom gaan zijn voor een afscheidspint. Ook onderweg zullen er geen cafés zijn, maar we laten het niet aan ons hart komen en genieten van de prachtige en ongerepte natuur van zodra we dit dorp verlaten.

Het zuiden van Groot-Hertogdom Luxemburg heeft omwille zijn industrieel verleden wat imagoproblemen, maar er wordt hard gewerkt om dat imago op te krikken. Voor de wandelaars werd er bijvoorbeeld enkele jaren geleden de 90 km lange Minett Trail boven het doopvont gehouden. Ook voor fietsers doet men er zijn best, net zoals in gans GHL trouwens. In 2022 kreeg Esch-sur-Alzette samen met 5 andere steden de titel van “Europese culturele hoofdstad”. We starten onze trektocht nabij de echte hoofdstad waar we gretig gebruiken maken van de uitgebreide fietsinfrastructuur. Vervolgens gaat het zuidwaarts naar Esch-sur-Alzette, de tweede grootste stad van GHL, voor onze eerste overnachting in een moderne jeugdherberg die in 2017 de deuren opende. De komende dagen gaat het oostwaarts tot aan de Saar in Duitsland. Onderweg flirten we even met de Franse grens zodat het een drielandentocht wordt. We passeren trouwens ook het drielandenpunt in Schengen waar in 1985 het beroemde akkoord werd gesloten om vanaf 1992 vrij verkeer van personen tussen de aangesloten landen mogelijk te maken. Saarland heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Het wisselde meermaals tussen Frankrijk en Duitsland. Na de Tweede Wereldoorlog kwam Saarland in de Franse bezettingszone. Een echte annexatie door Frankrijk zoals de Oostkantons geannexeerd werden door België werd verhinderd door de andere geallieerden. Saarland werd een soevereine staat onder Frans protectoraat, met een eigen grondwet, een eigen nationaal elftal binnen de FIFA enz. De bewoners voelden zich meer Duits dan Frans en echt onafhankelijkheid wilden ze toch niet. Bij een referendum in 1955 kozen ze daarom voor (definitieve?) inlijving bij Duitsland, hetgeen in 1957 werd uitgevoerd. De vierde dag maken we een dagtocht ten oosten van de Saar. De laatste dag gaat het pal westwaarts tot aan onze vertrekplaats. Het wordt een afwisselende tocht met overwegend open landschappen, maar nabij de Saar ook heel wat bos. Het traject maakt zoveel mogelijk gebruik van verkeersvrije en zo vlak mogelijke fietswegen zoals oude spoorwegbeddingen of jaagpaden. Niettemin is het landschap waarin we fietsen nergens echt vlak. We dwarsen de vallei van de Moezel en twee van haar zijrivieren, de Alzette en de Saar. Deze drie rivieren lopen van zuid naar noord, maar wij fietsen van west naar oost en terug. Op dag 4 klimmen we met beperkte bagage tot 500 m boven de zeespiegel, maar de andere dagen situeren de tochten zich slechts tussen 150 en 400 m boven de zeespiegel. De tocht is hierdoor gemiddeld iets minder zwaar dan de Eifel-fietstochten van de afgelopen jaren. De dagafstanden bedragen gemiddeld 65 km en kunnen in functie van de omstandigheden meestal wat aangepast worden. Het tijdperk waarin nog aan de gemotoriseerde fietsers gevraagd kon worden om in de achterste helft van de groep te fietsen, behoort tot het verleden want meer dan de helft fietst al met ondersteuning. We laten het tempo wel nog steeds bepalen door de niet-gemotoriseerde fietsers.

Donderdag, 17 juli 2025

Voor de eerste dag houden we het bij een relatief vlakke tocht, tussen 240 en 330 m boven de zeespiegel. In een ruime straal rondom de hoofdstad Luxemburg is het niet mogelijk om de wagens meerdere dagen gratis achter te laten. We vertrekken daarom in het kleine dorp Hassel ten zuidoosten van de hoofdstad. Van hieruit fietsen we naar Hesperange waar we de Alzette stroomafwaarts volgen tot in de hoofdstad. We fietsen door het historische centrum met onder andere de kazematten die Unesco werelderfgoed zijn. Het is verrassend om te zien hoeveel bijzondere infrastructuur aanwezig is voor de fietsers. Via een kleiner riviertje, de Pétrusse, verlaten we de hoofdstad. De “pistes cyclables” (PC) zijn genummerd in Luxemburg. We gaan niet op zoek naar computers, maar volgen wel de bordjes PC1, PC9 en PC10. We belanden overduidelijk in het franstalige deel van Luxemburg met dorpen zoals Fennange, Noertzange en Schifflange. Tijdens de vroege middeleeuwen ontstond het Frankische rijk, eerst onder de Merowingen, later onder de Karolingen. De uitgang “-ingen” betekent: afstammelingen van. Plaatsnamen die eindigen op “–ingen” tonen daarmee hun Germaanse oorsprong aan. We zien dat ook terug­komen in de Oostkantons: Büllingen, Hünningen, … In Romaans gebied verromaanste deze uitgang tot “–ange”, hetgeen we ook zien in een aantal Belgische plaatsnamen nabij GHL zoals Martelange. Er staat 51 km op het programma, maar bij voldoende tijd en animo kan er op het einde van de dag nog 8 km extra gefietst worden. Dan kunnen we temidden van het industrieel verleden fietsen op de langste fietspasserelle van Europa. We slapen in de jeugdherberg van Esch-sur-Alzette, verwijzend naar de rivier die we deze ochtend ook al gevolgd hebben. Het is een rivier die ontspringt in Frankrijk en door een groot deel van GHL loopt om er uit te monden in de Sûre.

Vrijdag, 18 juli 2025

Vandaag fietsen we oostwaarts richting Duitsland. In Rumelange doen we inkopen voor 2 dagen. Via Tétange komen we in Noertzange nog even op het parcours van gisteren. Verder gaat het naar Hellange en Frisange waar we op de grens met Frankrijk fietsen. In de vroege namiddag bereiken we het kuuroord Mondorf-les-Bains. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was dit een vakantieoord voor hooggeplaatste nazi's. Na de oorlog verbleven hier nog steeds hooggeplaatste nazi's, maar nu in een luxegevangenis in afwachting van hun berechting in Neurenberg. Via Burmerange fietsen we naar de wijngaarden aan de Moezel en het drielandenpunt in Schengen. Onze jeugdherberg, een gerenoveerd klooster, bevindt zich in Remerschen, een deelgemeente van Schengen. Het natuurgebied nabij de jeugdherberg leent zich uitstekend voor nog een kleine avondwandeling. Wie gewoon op het terras van de jeugdherberg blijft zitten om te genieten van het zicht op de Moezelvallei zal het zich ook niet beklagen.

Zaterdag, 19 juli 2025

Na onze inkopen in Schengen, steken we de Moezel over en zetten we onze tocht verder in Duitsland. Ook in Duitsland blijven we lange tijd flirten met de Franse grens. Indien nodig kunnen we in Silwingen rechtstreeks doorsteken naar de Saar en de tocht beperken tot 42 km. Bij normale omstandigheden rijden we via Siersburg naar de Saar en wordt de tocht 64 km. Het laatste stuk van de dag is in elk geval echt vlak want we volgen de Saar stroomafwaarts tot aan onze jeugdherberg in Dreisbach. Hier verblijven we 2 nachten.

Zondag, 20 juli 2025

Vandaag maken we een dagtocht ten oosten van de Saar. We volgen eerst de Saar verder stroomafwaarts naar de Saarschleife, een bekende meander voor de toeristen. Vooral vanop de heuvel hogerop is de U-bocht goed zichtbaar, maar wij blijven per fiets nog genieten van het vlakke parcours langs de rivier. Even later bereiken we Mettlach. In 1809 opende Jean-François Boch hier een porseleinfabriek. In 1836 fusioneerde het bedrijf met dat van Nicolas Villeroy en werd Villeroy & Boch (V&B) geboren. Op de onderkant van een tas of een bord heb je dit wellich ooit wel al zien staan. In Serrig staan we voor een moeilijke keuze: 5 km verderop ligt het pittoreske stadje Saarburg. We kunnen in ­Serrig opteren voor een lus van 62 km (zonder Saarburg), 10 km extra rijden door heen en terug te rijden naar Saarburg of vanuit Saarburg een grotere lus maken van in totaal 80 km. We zien wel hoe het uitdraait. Na het verlaten van de Saar kunnen we bij geen enkele optie ontkomen aan de hoogtemeters die we moeten overwinnen om uit de Saarvallei te geraken. We passeren nog het toeristische stuwmeer van Losheim. Op het einde van de namiddag genieten we van zalig lange afdalingen naar Mettlach. Langs de Saar bereiken we terug de jeugdherberg.

Maandag, 21 juli 2025

Langs Tunsdorf, Buschdorf, Hellendorf en Borg rijden we naar Tettingen-Butzdorf. Hier zien we nog de overblijfselen van een tankversperring (“drakentanden”) die deel uitmaakten van de Westwall (Siegfried-linie), een 630 km lange verdedigingslinie gebouwd door nazi-Duitsland. Na het oversteken van de Moezel bereiken we in Remich opnieuw Luxemburgs grondgebied. Hier volgen we de Jangelie-fietsroute, een oude spoorwegbedding, eerst met schitterende uitzichten op wijngaarden en nadien door een prachtig bos. In Ellange doen we inkopen voor onze picknick. We bevinden ons in een verlaten uithoek van GHL, dus een cafeetje vinden wordt hier nog een uitdaging. We bereiken op een deftig uur onze wagens in Hassel.

Het moment is bijna daar: onze volgende avontuurlijke huttentocht staat voor de deur! Dit keer laten we ons meevoeren door het betoverende Val Bregaglia, een verborgen parel in het kanton Graubünden, Zwitserland. Dit dal, omringd door majestueuze bergtoppen en doorkruist door heldere bergbeekjes, belooft een onvergetelijke ervaring vol natuurschoon, uitdagende wandelingen en gezellige huttenavonden. Val Bregaglia, gelegen op de grens van Zwitserland en Italië, staat bekend om zijn ruige landschappen, charmante dorpjes en rijke cultuur. Tijdens onze tocht zullen we genieten van adembenemende uitzichten, groene alpenweides en indrukwekkende gletsjers. Het is een streek waar de tijd lijkt stil te staan, en waar we volledig kunnen opgaan in de rust en kracht van de natuur.

We gaan er samen een paar prachtige dagen van maken, waarbij we niet alleen onze grenzen verleggen, maar ook genieten van elkaars gezelschap. Of het nu gaat om de gezamenlijke etappes, de warme maaltijden in de berghutten of de verhalen die we ’s avonds delen, dit wordt een tocht om nooit te vergeten.

Het Val Bregaglia is een prachtig bergdal in de Alpen, grotendeels gelegen in het Zwitserse kanton Graubünden en voor een klein stukje in de Italiaanse regio Lombardije. Het dal verbindt via de Malojapas het Engadin met Chiavenna en het Comomeer.

Onze tocht bestaat uit twee delen. Eerst verkennen we de noordelijke kant van het Val Bregaglia via een spectaculaire hoogteroute (panoramaroute) met adembenemende landschappen. We volgen oude paden over massieve granieten platen, wandelen door kleurrijke gemengde bossen en hebben voortdurend zicht op de imposante bergpieken aan de overkant van het dal. In dit eerste deel overnachten we in een B&B en hotels in de vallei.

Daarna klimmen we vanuit Promontogno naar de zuidelijke kant van het dal, waar we drie nachten in berghutten verblijven. De acht opeenvolgende dagtochten duren tussen de 4 en 7,25 uur, met de zwaarste dagtocht van 17,2 km, 1100 meter stijgen en 1500 meter dalen. Onderweg steken we verschillende bergpassen over. Op dag 6 komen we technische stukken tegen tijdens de afdaling naar de gletsjer, met ijzeren draadstangen en kettingen om je vast te houden. Een goede conditie en tred­zekerheid zijn daarom essentieel. Kortom, een uitdagende maar beloningrijke tocht door een van de mooiste dalen van de Alpen!