Kapelle-op-den-Bos ken je wel van het station. Als je uit de richting van Gent komt is dat het laatste station voor je die andere mooie stad (Mechelen) bereikt. De streek leent zich tot een mooie dagstaptocht omdat er nogal wat trage wegen behouden zijn en waar we dus niet gestoort worden door verkeer. Bovendien staan de bomen in herfstkleur en met wat geluk krijgen we zo’n mooie, dramatische donkere lucht te zien - zonder regen maar met wat zon - waarbij de geel-oranje herfstkleur zich mooi aftekent. Verder is het de achtertuin van Linda die er haar jeugd doorbracht. Een tocht die je een prachtig stuk Vlaanderen laat zien.

We starten meteen aan het station van Kapelle-op-den-Bos en zetten de koers naar het zuiden, om in Nieuwenrode te belanden. Veel zullen we niet zien van die gemeente omdat we meteen smalle paden gaan opzoeken. Via Voetweg 33 (de trage wegen hebben hier een nummer gekregen), gaan we naar de kapel OLV van Zeven smarten. Van daaruit vertrekt ook een andere buurtweg, maar die laten we liggen ten gunste van Voetweg 39, de Marktwegel/Kleine Zijp. Via Voetweg 69, de Beigemvoetweg, stijgen we langzaam naar 39 meter boven de zeespiegel. Buurtweg 15, 40, 2 en 1 rijgen we ongemerkt aaneen. Via de Grote Heirbaan, helaas een stukje verharde weg, belanden we in het Lintbos waarna we ons richten op Voetweg 20. Stilaan naderen we zo het kanaal Brussel-Schelde en dat water volgen we tot waar we ergens linksaf kunnen om Buurtweg 17 te volgen. Uiteindelijk komen we terug aan het kanaal en wat verder lonkt het Schippershof, op zondag geopend voor het lokale publiek. Na de afscheidspint is het een boogscheut naar het station van Kapelle-op-den-Bos.

De tochten van Erik zijn weer terug in ons aanbod en daar kunnen de Ronsers alleen maar blij om zijn. Vergezel Erik vanaf vrijdagavond of vanaf zaterdagochtend in een super mooie omgeving. De tocht gaat door bossen en velden langs een aantal historische bezienswaardigheden. Zaterdag blijven wij noordelijk van de Maas. Zondag gaat het naar de overkant om bij de monding van de Samson de Maas weer over te steken.

Wij vertrekken vanuit Marche-les-Dames dat eigenlijk geen dorp kan genoemd worden maar eerder een gehucht bij de voormalige abdij Notre-Dames du Vivier, die het zijn naam gaf. Wij vertrekken langs het trainingscentrum van de para’s van de nabijgelegen kazerne van Wartet en door het bos boven de rotsen aan de Maas waar al eens een koning vanaf donderde. In Wartet komen wij langs een vervallen kapel bij een eveneens verwaarloosd neerhof met versterking van middeleeuwse oorsprong. In de velden gaat het langs resten van ijzermijntjes uitgebaat tot het einde van de 19e eeuw. Die zijn de moeite waard!

Aan de rand van een groot bos bereiken wij onze overnachtingsplaats: een vroeger kasteel omgevormd tot pedagogische boerderij met verblijf voor kinderen en ook gespecialiseerd in de kweek van asperges.

Zondag doorkruisen wij de bossen en heide van het natuur­reservaat van Sclaigneaux om langs enkele steengroeven aan de oversteek van de Maas te geraken. Langs bossen en velden gaat het aan de overkant naar de ruïne van de burcht bij de monding van de Samson waar we langs de overkant van de Maas terug bij ons startpunt komen.

We wandelen twee lussen door het prachtige Heuvelland. De restanten van WO I zijn nooit veraf.

Pittige wandeling vanuit het kunstenaarsdorp Kwaremont. Smeer die kuiten maar al in! Het kerkje van Kwaremont is een baken voor de hele omgeving. Vanaf het vertrek volgen we een tijdje de prachtige Panoramawandelroute. We zien de hellingen van de Patersberg, één van de moeilijkste hellingen uit de Ronde van Vlaanderen. Wij hebben geen versnellingen maar wandelen gezapig en via een mooi valleitje en een bos, bereiken we de Hotondberg (157 m).

We zien de restanten van een oude windmolen. Vanaf nu is het continu stijgen en dalen, steeds verder met onze blik gericht op de Kluisberg. In de verte zien we Wallonië liggen en in het bos genieten we van de eerste herfstkleuren en vooral de bladerenval die steeds vroeger plaatsvindt ten gevolge van onze steeds warmer wordende zomers.

Hopelijk houden we een welverdiende pauze in de bekende 'Vierschaar'.  Na het bos is het niet meer zo ver tot ons vertrekpunt, Kwaremont.

 

 

 

 

 

Dit wordt een weekend met 2 zeer verschillende wandelingen. Zaterdag wandelen we in het zuiden van het Land van Herve, dicht bij de de Vesder.

Dit is een meer Ardense wandeling. Zondag wandelen we in het noorden van het Land van Herve en wordt het een wandeling langs nogal wat échaliers (poortjes) door de weiden. Deze poortjes zijn nogal typisch voor de streek.

Zaterdag starten we in Olne, un des plus beaux villages de la Wallonie. We wandelen door de velden en langs een kleine vallei naar Saint-Hadelin, een dorp waar de tijd is blijven stilstaan. Daarna gaan we door de bossen naar het dorp met de toepasselijke naam Forêt, waar we op het sfeervolle dorpsplein kunnen picknicken. Na de picknick gaan we met veel op en af en door bossen en velden naar Olne. Vanuit Olne is het maar een stuk of 5 kilometer met de auto naar onze overnachtingsplaats in het kasteel van Wégimont.

Zondag nemen we eerst de auto en starten we de wandeling aan de abdij van Val-Dieu in Aubel (Godsdal in het Nederlands).  Deze abdij is naar verluidt de enige abdij in Belgie die de Franse revolutie vrij ongeschonden overleefd heeft. De streek was bij de Belgische onafhankelijkheid nog Nederlandstalig maar is nu zuiver Franstalig. Alleen de Nederlandstalige plaatsnamen hier en daar verwijzen nog naar het Vlaamse (of moet ik zeggen Limburgse) verleden. In het eerste stuk van de wandeling volgen we de streekGR 563.  Deze voert langs de heuveltoppen en enkele échaliers (= poortjes) door de weiden naar Aubel. Vanuit Aubel volgen we de GR 563 tot we de Ravel kruisen, die we dan een eind gaan volgen. Daarna lopen we langs de rivier de Berwinne (Berwijn), om af te sluiten met nog enkele poortjes en een passage in Saint-Jean-Sart om terug aan de abdij van Val-Dieu uit te komen. De abdij is behoorlijk toeristisch en het zou geen probleem mogen zijn om hier voldoende plaats te vinden voor een afscheidsdrink.

We maken één grote lus met middagstop in Café De Helleketel in Poperinge. Poperinge is ontstaan aan de kruising van de Romeinse heirweg met de Vleterbeek. Deze beek ontspringt op de Catsberg (Frankrijk) en we volgen ze over 4,7 kilometer stroomopwaarts. Op het einde krijgen we een mooi zicht op de Westvlaamse en Frans-Vlaamse bergen. Daar maken we een haakse bocht in de richting van het Helleketelbos. De tochtbegeleider maakte in 2005 een terreinstudie van dit bos (56 ha), dit in het kader van zijn opleiding tot natuurgids. We doorkruisen het bos waar legendes nog leven en komen aan in ons middagcafé De Helleketel (Vuileseulestraat 6), gekend voor zijn volksspelen, zijn jukebox en de gulle waardin Lena.

In de namiddag stappen we een eindje richting Abele om dan via een een stukje bos, open landschap en hoppevelden terug de Poperingse torens tegemoet te gaan. De hoppepluk is net voorbij, maar misschien is er nog activiteit bij hoppeboer Gery en zijn zoon Bart Boerhave; we komen er langs. We steken de ring over (in het Poperings: de rinck, genoemd naar de tochtbegeleider). Daarna doorkruisen we nog het historisch stadscentrum met het Weeuwhof, het Nationaal Hopmuseum en de Markt. Via de oude spoorwegbedding (Quintens wandeling) bereiken we onze startplaats waar we nog van een streekbiertje kunnen genieten.

"Een stevige brok geschiedenis in een prachtig landschap."
Landloper op de fiets? Het kan! De Landlopersroute breit een groene lus langs de vier gevangenissen van de Noorderkempen. De voormalige landloperskolonies in Wortel en Merksplas bieden een fascinerende mix van natuur, erfgoed en verhalen.

Merksplas-Kolonie. Op de vroegere landloperskolonie tref je een volledig justitiedorp aan met cipierswoningen, een Grote Hoeve, een schooltje en een landloperskapel. De voormalige landlopersboerderij en -kapel kregen een toeristische recreatieve bestemming. In het Gevangenismuseum maak je kennis met de geschiedenis van het gevangeniswezen. Naast verschillende opmerkelijke monumenten, telt Merksplas-Kolonie enkele mysterieuze plekjes, waaronder de begraafplaats met anonieme witte kruisjes. Het landschap zit vol afwisseling met kaarsrechte dreven, akkers, heide, vijvers en oude kleiputten. Op weg naar het centrum van Hoogstraten treffen we het illustere Gelmelslot, het middeleeuws kasteel van de heren van Hoogstraten. We komen voorbij de imposante toren van de Sint-Katharinakerk, één van de hoogste bakstenen gebouwen in Europa. In de schaduw van ‘lange Katrien’ komen we in het fotogenieke begijnhof dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. De enige begijn die je hier vandaag nog treft, vind je links bij de ingang: een fijn gestileerd beeldhouwwerkje van Jef Martens.

Wortel-Kolonie. Ooit een vooruitstrevend sociaal experiment, vandaag UNESCO Werelderfgoed. We fietsen langs de voormalige bewakerswoningen en het sfeervolle Bootjesven. Wortel-Kolonie, vandaag de stek voor tientallen soorten vogels, vleermuizen, insecten en andere bewoners. Statige bosdreven, open akkers, vennen, heide en graslanden wisselen elkaar af.

Aan beide kanten van de Schelde ten zuiden van Gent bevindt zich een uitgesterkt meersengebied van 2000 ha, voor het overgrote deel beschermd landschap op het grondgebied van Zwijnaarde. Het is weinig gekend en Zwijnaarde an sich ken je eerder van de fileberichten langs de E-40. Die gaan we dus niet zien. De Ronsers vekennen de natuur rond Zwijnaarde aan de hand van een legendarisch boekje dat de tand des tijds goed doorstaat. Enfin, dat hopen we toch.

Weiden, hooilanden, populierenbossen, pioniersbossen knotwilgenrijen en allerhande water: de stroom, vijvers, moerassen, poelen en plassen: alles is hier aanwezig. Het is een wandeling voor mijmerende zielen, voor de complete rust, geaccentueerd door de sluipende mistbanken die hier zeer regelmatig voorkomen door de hoge vochtgehalte van de vallei. We wandelen doorgaans op onverharde en halfverharde wegen. Deze wandeling komt uit het alom geprezen wandelboekje ‘In het voetspoor van trekkersgroep De Ronsers’. Overigens, wie nog een exemplaar wil, kan dit nog bestellen: gewoon € 6 verzendkosten op de Ronserrekening en we verzenden jou een van de allerlaatste exemplaren. In tijden van GPS-navigatie een curiosum!

Lembeek ademt een en al lambiek. De Alambiekwandeling is er getuige van, maar ook de lambiekstoemperwandeling. We zitten dus in de regio van de speciaalbieren. Toch negeren we die verlokkingen en stappen we een tocht, ver weg van de hopvelden, maar in een afwisselende bosrijke omgeving. Maar ook de bucolische velden zijn niet veraf en met wat geluk belonen we onszelf met een fijn vergezicht over het Pajottenland.

We starten de wandeling aan het station in Lembeek. Daar zoeken we meteen de kortste weg naar onverharde wegen. Via de Reststraat zoeken we voetweg F38 en passeren we in de buurt van een privaat kasteel. Die wegen zijn natuurlijk niet begaanbaar als niet-lid van de familie die er woont, maar we maken er een mooie boog rond. Via namen als de Sentier des Fabricantes en de Tchemin des Vi Tracteurs merken we dat we ongemerkt de taalgrens overgestoken zijn. Zo belanden we in het Bois des Pochets. Daar zoeken we de weg naar Halle en plotsklaps zitten we weer in Vlaams-Brabant. Via de Arenbergdreef komen we even in de buurt van de R0, om er meteen ons weer van te verwijderen. Via het Maasdalbos bereiken we Essenbeek en dan zetten we koers naar ons eindpunt. In de buurt vinden we zeker wel iets om de droge keel te smeren. Samen blikken we terug op een mooie woensdagtocht.

Een golvend landschap, een groot bos en talrijke enkel voor voetgangers te belopen wegen: dat is het Kravaalbos. Ga ervan genieten met de Ronsers als de herfstkleuren het bos mooi maken!

We starten de wandeling in Moorsel langs het kasteel van Moorsel. Daarna verder naar het Kravaalbos waar de Molenbeek ontspringt. Deze beek met haar talrijke zijbeken zorgt voor de waterafvoer van een zompig gebied met typische flora: de Faluintjes. De benaming ‘Faluintjes’ zou dan ook afgeleid kunnen zljn van ‘fallaën’, een oud-frans woord voor een verlaten, moerassige streek die deels toegankelijk gemaakt werd door takkenbossen op de drassige plaatsen te gooien.

In de Faluintjes ontmoeten we de typische hoge hopranken. Jonge hoppescheuten worden in de gastronomie zeer gewaardeerd en de vruchten van de hop de ‘hopbellen’, gebruikt men in de bierbrouwerij, maar dat is voor na de tocht.

Dit jaar strijken we neer in het Meetjesland, waar we genieten van de prachtige natuur ten noorden en ten zuiden van Maldegem. We hopen alvast op heel veel kleurschakeringen in de bomen. Vorig jaar was het alvast schitterend.

Op zaterdag starten we aan de jeugdherberg van Maldegem, waarna we starten richting zuidoosten waar we het landschapspark Drongengoed, het provinciaal domein het Leen en het Kerkgatbos opzoeken.

We overnachten in de jeugdherberg Die Loyale in Maldegem waar we ook het avondeten en het ontbijt nuttigen. De jeugdherberg heeft Ronsergeschiedenis en enige herbeleving zit een beetje in ons…

Op zondag richten we onze pijlen naar het noordoosten van Maldegem, waar we de kleuren in bomenrijen langs de waters opzoeken. Op het programma staan Sint-Laureins, Sint-Jan-in-Eremo, grens België - Nederland, Molenkot, Watervliet en Doorntje.

We wandelen twee lussen vanuit het gehucht Doomkerke in de gemeente Ruiselede: ‘s voormiddags richting Sint-Pietersveld, ‘s namiddags richting Kruiskerke.

Het gebied waar we wandelen situeert zich op de grens van de gemeenten Ruiselede, Wingene en Aalter, tevens op de grens van West- en Oost-Vlaanderen. De naam van de parochie Doomkerke verwijst naar pastoor Carolus Doom die hier in 1865 een kerk liet bouwen, als hulpkerk bij de parochie van Ruiselede.

We starten onze wandeling in de richting van het Sint-Pietersveld en de Gulke Putten, langs mooie veld- en boswegels. Het Sint-Pietersveld maakt deel uit van het oude Bulskampveld en was eeuwenlang eigendom van de Gentse Sint-Pietersabdij. Sinds de jaren ’70 van de vorige eeuw is dit gebied geleidelijk beschermd en beheerd als natuurgebied. Er bevindt zich een radiozendstation, vroeger van Belgacom, nu eigendom van het Ministerie van Defensie. We komen ook voorbij een penitentiair centrum voor volwassenen en een instelling voor jeugdhulp. Deze hebben reeds een lange voorgeschiedenis: in 1849 werd hier door het toenmalige ministerie van Justitie een “hervormingsschool” opgericht voor jonge “misdadigers, behoeftigen en vagebonden”. We passeren ook een kasteel waar in 2012 een brutale moord werd gepleegd, maar het ene heeft niets met het andere te maken.

Omstreeks het middaguur verorberen we onze picknick in de kantine van FC Doomkerke waar ook verse soep te verkrijgen is. Na de middag stappen we langs de andere zijde van het dorp richting Kruiskerke. In 1821 werd hier een schooltje gebouwd, in 1884 kwam er een klooster en in 1947 werd hier officieel een nieuwe parochie gesticht, een onderdeel van de hoofdparochie Ruiselede. We bewandelen opnieuw veld- en boswegels in het gebied van de Vorte Bossen, een natuurgebied dat eigendom is van Natuurpunt. In de lente zijn hier ondermeer bosanemonen te bewonderen. Afsluiten doen we terug in de voetbalkantine waar we kunnen nagenieten van een welverdiend drankje.

De regio van de Ourvallei, in het uiterste zuiden van de Duitstalige Gemeenschap, vlak bij het drielandenpunt met Luxemburg en Duitsland, bestaat uit glooiende heuvels en pittoreske, soms diep ingesneden valleien waar verschillende rivieren en beekjes met mooie namen door stromen. De Ulf, de Braunlauf, de Hollersbach, de Reelerfurtbach of de Ourenfurt zijn enkele voorbeelden. Het landschap vormt er een prachtig decor om te gaan fietsen of te wandelen. Relax weliswaar, zoals het hele weekend bedoeld is. We komen samen op vrijdagavond, bespreken wie wat wil doen, buigen ons over de kaarten en vormen één of meerdere groepjes die samen op pad gaan. Meestal zijn er 2 groepen. Door de ene wordt er 50 à 70 km gefietst, de andere doet het rustiger aan, met de fiets of al wandelend. Koken doen we samen, iets lekkers zonder uren in de keuken te staan. Dit is een weekend waar gezelligheid en genieten voorop staat. Voor fietsers zijn er tal van mogelijkheden. Voor wie het vlak wil houden, is er de Vennbahn, één van de langste tot fietspad omgebouwde spoorlijnen van Europa, en de weg langs de Our, die je zo Luxemburg binnen voert. Ook diegenen die er graag steviger tegenaan gaan, kunnen hier hun hartje ophalen. Een paar nummertjes van het knooppuntennetwerk noteren en weg zijn zij. Ook wandelaars kunnen hier hun menu samenstellen op basis van de knooppunten en GR-paden.

We maken 4 dagstaptochten, elk tussen 15 en 23 kilometer. Overnachten doen we op een vaste plaats in Hesdin.

Dag 1, Vrijdag 20 oktober

Torcy-Créquy-Torcy: 16 km

Tochtbegeleiders: Patrick Maenhout en Paul Ghekiere

Start wandeling om 13u00 in Torcy. Via een prachtig verborgen grazig kronkelpad langs een beek, la Crequoise, stappen we richting Crequy. Na een stevige klim op een fraaie holleweg belanden we op een balkonweg met mooie vergezichten, 1 km lang. Na het verlaten van Créquy stappen we door en langs het Bois de Créquy, een 2018 ha groot langgerekt heuvelkambos, terug richting Torcy.

Dag 2, Zaterdag 21 oktober

Linzeux-Willeman-Fillièvres-Linzeux: 20,5 km.

Tochtbegeleider: Patrick Maenhout

In de voormiddag stappen we ongeveer 8 km tot aan de middagstop in Willeman. We wandelen tussen hellend akkerland en houtkanten met schitterend zicht op de Canchevallei. Na de middagstop wandelen we richting Filliévres. Daarna verlaten we de vallei van de Canche richting Linzeux. Opnieuw is het genieten van het weids uitzicht op de akkers en de vele hout- en boskanten. Met een heerlijke natuurervaring stappen we terug Linzeux binnen om de parking te bereiken.

Dag 3, Zondag 22 oktober

Huby – Cavron-Sain-Martin – Wamin Auchy-lez Hesdin – Huby: 23,2 km

Tochtbegeleider: Paul Ghekiere

Vandaag kunnen we starten vanuit onze verblijfplaats Manoir de la Canche. We stappen richting het bos (bois de Hesdin) en krijgen serieuze hellingen onder de voeten. Na elke klim volgt gelukkig een afdaling en zo komen we na een tocht van 8 km in Cavron-Saint-Martin voor de middagstop. We moeten voldoende energie opnemen want bij het verlaten van Cavron volgt er onmiddellijk een zeer steile klim richting La Loge. Via een asfaltweg bereiken we het kleine landelijke dorpje Wamin. ­Eenmaal buiten Wamin nemen we een mooie veldweg van waaruit we een zeer mooi panoramisch zicht hebben op de omliggende weiden en akkers, terug richting Huby-Saint-Leu.

Dag 4, Maandag 23 oktober

Verchin-Lisbourg-Verchin 17,6 km

Tochtbegeleider: Emmanuel Maerten

De kerk van Verchin is vooral opmerkelijk door haar “Clocher Tordu” die reeds van ver te zien is, als historisch monument geklasseerd. Vandaar wandelen we richting Lisbourg voor de middagstop. Lisbourg is vooral bekend omwille van de bron van onze Golden River de Leie. Je zal zien dat de Leie daar nauwelijks 1 tot 2 meter breed is. In de namiddag wandelen we langsheen heel grote velden, weiden en vooral heel wat nieuwe windmolens, tot we na ongeveer 11,5 km terug het kleine dorp Verchin bereiken.