Door het bereiken van een bepaalde leeftijd (dikke 70-er) en na 28 opeenvolgende Pinkstertochten vind ik het tijd om de fakkel door te geven aan een jongere en even gemotiveerde Ronser. Ik heb Kathleen De Rycke bereid gevonden om vanaf 2026 deze altijd succesvolle Pinkstertocht te organiseren. We weten dat zij dit zeer goed zal doen. Vanaf het begin heb ik altijd een zeer goede herrinnering aan deze fietstocht ervaren (dit ook dank zij jullie, deelnemende Ronsers). We hebben, als ik de slaapplaatsen bekijk ook praktisch bijna heel ons land doorkruist en ook stukken van Frankrijk, G-H Luxemburg, Nederland en Duitsland. Voor deze laatste Pinkstertocht keer ik terug naar de plaats waar het allemaal in 1998 begon: Malmédy (Bévercé). Om het in schoonheid af te ronden doe ik er dit jaar nog een dagtocht bij. We vertrekken namelijk op vrijdag en keren pas terug op Pinkstermaandag. We fietsen ook naar de 2 hoogste punten van Belgïe nl. “Botrange” (694 m) en het onbekende “Weißen Stein”(692 m). Dit laatste punt ligt op grondgebied van Mürringen. Geen zwanenzang dus maar wel een mooi orgelpunt van de Freddy-Pinkstertochten. Voor de samenkomst op vrijdag is er keuze om de verplaatsing van thuis te maken met de trein of met de wagen.

De treinreizigers komen aan in Eupen (eindstation) om 9u42. De Ronsers die de verplaatsing maken met de wagen komen samen om 9u00 op de parking van het warenhuis Okay in Welkenraedt, rue Tivoli. Deze parking ligt (rechts in de diepte) aan de weg (rue Mitoyenne) van de autosnelweg E40 (afrit 38) naar Welkenraedt (1,7 km vanaf afrit) We fietsen dan opzij van een industriepark naar het station van Eupen waar we de treinreizigers opwachten aan de voorkant van het NMBS-station.

Vanaf Eupen volgen we knooppunten die ons leiden naar Raeren waar we de Vennbahn zullen volgen tot Küchelscheid (voorbij Monschau) waar Jurn en Linda hun tocht rond Monschau eind februari startten, een plek die niet iedereen heeft gevonden. Daar hopen we het cafeetje open te vinden (een oude dame beheert het!) om een rustpauze te nemen alvorens we de Venen intrekken. Eens uit de Venen gaat het richting Sourbrodt, Ovifat en de klim naar Longfaye naar Xhoffraix waar we in Cafe Remi een laatste rustpauze nemen. Dan rest ons nog een 5 km lange afdaling naar de JH, helaas wel langs een tamelijk drukke weg.

Zaterdag: We starten om 9u00 en fietsen richting Malmédy. Daar nemen we de Ravel tot Waimes. We trekken verder via Faymonville (bakker), Schoppen, Moderscheid naar Büllingen (24 km). Daar klimmen we via Mürringen naar Weissen Stein (33 km). Dan volgt een afdaling via Rocherath, Wirtzfeld naar het meer van Bütgenbach waar een pauze houden. We fietsen dan langs een Ravel terug naar de Vennbahn die we volgen tot Bosfagne. We verlaten dan de Vennbahn en trekken door het groen naar het Centre Nature Botrange (62 km). We fietsen dan verder op een onverharde weg tot aan de grote baan naar Malmédy waar we onze lange afdaling naar Bévercé zullen nemen.

Zondag: We starten terug om 9u00 en fietsen naar beneden richting Malmédy. Daar nemen we de Ravel richting Stavelot (12 km). Daar gaan we de Amblève over en nemen we een pittige helling naar Wanne.

Daarna een heerlijke afdaling naar Trois Ponts. We volgen dan de Amblève tot aan de waterval van Coo (25 km). Daar eten we onze boterhammetjes op en pauzeren we een uurtje. We fietsen dan langs een tamelijk drukke weg tot bijna aan La Gleize. We verlaten de weg en kuieren we langs een beekje tot aan Moulin Du Ruy. Daar wacht ons dan nog een lange maar niet steile klim tot Francorchamps. We nemen weer een stukje Ravel en bereiken zo Hockai (44 km). Daar gaat het door het Fagne de Hockai naar de reeds gekende afdaling naar de JH.

Maandag: Na terug onze bagage ingeladen te hebben vertrekken we om 9u00 richting Malmédy waar we in een warenhuis onze laatste inkopen doen. We nemen de reeds gereden Ravel richting Stavelot. Daar volgen we een licht klimmende Ravel tot Francorchamps en Hockai. We verlaten dan de Ravel en gaan door de Venen (licht klimmend ) tot Solwaster. Daarna nemen we een niet zo drukke weg richting Herbiester. We vervolgen onze weg tot aan de Lac de Gileppe. Daar houden we een lange pauze. We volgen dan de boorden van de Gileppe en bereiken dan zo Membach vanuit het zuiden. Daar nemen de autoreizigers en de treinronsers afscheid van elkaar. Het station van Eupen ligt dan niet zo ver meer.

Thorpark is een gebied van 10 km² achter de voormalige mijn van Waterschei. Je vindt hier alles wat de Hoge Kempen te bieden heeft: mijnsteenbergen te midden van heide en dennenbossen, een mooie beekvallei, jeneverbessen en landduinen. Net daar gaan de Ronsers tussen wandelen. Een mooie staptocht!

We verkennen unieke natuur en de industriële geschiedenis van Thor Park. We wandelen eerste langs de terril van Waterschei, de beklimming laten we voor de namiddag, naar de heide van Opglabbekerzavel. Deze heide ligt tussen de terrils van Waterschei en het Gemeentelijk Vliegveld Genk-Zwartberg, de Klaverberg. Het Heiderbos heeft naast heide veel jeneverbesstruiken. We sluiten af met de beklimming van de terril. Hier hebben we prachtige uitzichten op de omgeving en het voetbalstadion van KRC Genk. Ook voor niet-Genk-supporters mooi om te zien. De 2 terrils liggen op het grondgebied van de gemeente As. De meest noordelijke heeft een top op een hoogte van 165 meter en sluit aan op het natuurgebied van de Bosbeekvallei en de heidegebieden van As en Opglabbeek. Beide terrils werden in 1999 beschermd als landschap.

We eindigen terug bij de gebouwen van Thor central.

We gaan op stap door het verrassende groen van dit levendige dorp. Sinds 1977 is het een deelgermeente van Wevelgem. Reeds in de 15e eeuw was de vlasnijverheid er van belang en dit duurde tot in de 20e eeuw; sindsdien hebben nieuwe industrieën er zich ontwikkeld. En je zou het misschien niet verwachten, maar Gullegem heeft toch heel wat natuurpaden. Deze landelijke wandeling laat ons de Heulebeek en de geklasseerde Dwarsschuur uit 1732 ontdekken, daarna maken we kennis met het provinciaal domein Bergelen in de voormiddag. Domein Bergelen - of “Bergelenput” in de volksmond - ontstond in de jaren 1970 door de aanleg van de autosnelweg E403. Wat begon als een kunstmatige zandwinningsput van 10 hectaren groeide uit tot een natuur- en recreatiegebied van ongeveer 58 hectaren, met ook een observatiehut om watervogels te spotten. De naam Bergelen is gebaseerd op de wijknaam “Berghelines”, een heerlijkheid net voor de Franse Revolutie. Vanaf de wijk Bergelen liep later een weg naar de gemeente Izegem.

‘s Middags komen we terug bij onze startplaats en onze picknick gebruiken we ook in ‘t Huizeke, waar koffie, frisdrank en enkele soorten goede bieren beschikbaar zullen zijn.

Na de middag stappen we langs veldwegels zoals Schapers Gat, verder naar de kam van het Gullegemse ’t Hoge; op het hoogste punt aan de watertoren kan je van het mooie panorama genieten met de Leievallei en verschillende kerktorens. Via een stukje privékarrespoor waar we mogen passeren komen we ook voorbij de Natuurhoeve, waar bij goed weer een vers gemaakt ijsje bijzonder goed zal smaken, op weg naar de laatste kilometer. Alles samen kruiden vele boeiende smalle landwegen in volle natuur dit traject van ongeveer 20 kilometer.

Houd er rekening mee dat er na een natte periode een beetje modder op ons pad aanwezig zou kunnen zijn.

Zin in een zomerse fietstocht vol natuur, erfgoed en verstilde charme? Kom dan met Anneke mee voor een ontspannende lusvormige tocht vanuit het gezellige dorpsplein van Melle. Deze route van ongeveer 65 kilometer voert ons langs imposante kastelen, uitgestrekte meersen, schilderachtige dorpen en verborgen natuurpareltjes.

We vertrekken aan het gemeentehuis in Melle (het dorp van de Koekoekstraat 70 van de Schalkse Ruiters), waar de rust van het dorp je meteen in de juiste sfeer brengt. Na enkele minuten fietsen duiken we al meteen in het groen met een passage langs de kastelen Mijleke en Ter Wallen – statige gebouwen die herinneren aan de rijke geschiedenis van de streek. We zetten onze tocht verder richting de Merelbeekse meersen en de Scheldemeersen, waar rietkragen, open velden en meanderende beekjes zorgen voor een prachtig stukje natuur. De route volgt de oevers van de Schelde richting het charmante neogotisch Kasteel van Schelderode, dat prachtig gelegen is aan het water.

Vervolgens trekken we naar het rustige natuurgebied de Putten, een minder bekend maar verrassend moerasgebied. Hier heerst de stilte en heb je kans om watervogels te spotten.

Via landelijke wegen bereiken we de Stenen Molen in Melsen, een authentiek baken in het landschap. Daarna fietsen we langs de schaduwrijke paden van de Makegemse bossen, een verkoelend stukje bos ideaal voor een pauze. We klimmen zachtjes naar de Munte Asselkouter, waar we getrakteerd worden op weidse uitzichten over het golvende landschap. Munte dankt zijn naam aan het Latijnse ‘montem’ (berg) en verwijst naar de heuvelrug waarop dit charmante kouterdorpje in Scheldeland ligt. Nadien slingert de route rond het overstromingsgebied van Moortsele, een open, licht glooiend gebied dat door de seizoenen heen telkens een ander gezicht toont. Via Bavegem en de Serskampse bossen, waar het loof het zonlicht filtert tot een dansend schaduwspel, zetten we koers naar Wetteren, een levendige gemeente aan de Schelde waar een terrasje nooit veraf is. We ronden de tocht af met zicht op het sprookjesachtige Kasteel van Laarne, één van de best bewaarde waterkastelen van het land, en maken nog een laatste tussenstop bij de zandwinningsplas Eendenmeer. In het midden van de plas bevindt zich een eiland dat bewoond wordt door honderden eenden en ganzen. We eindigen onze tocht in Melle. En voor wie het wil weten: de Koekoekstraat bestaat wel degelijk. Het werd zo’n hype dat de gemeente besloot een klein straatje in een verkaveling zo te noemen. De straat is echter zo kort dat nummer 70 niet bestaat. De man van Melle daarentegen bestaat wel. Een zekere S.V. niet nader genoemd kreeg volgens de Ronserredactie die naam.

Tussen 1384 en 1482 heersten de hertogen van Bourgondië over een groot deel van de Lage Landen, waaronder het Meetjesland. Filips de Stoute was de eerste Bourgondische hertog en Maria van Bourgondië de laatste hertogin. In deze periode waren prominenten als Jan I van Bourgondië (ook bekend als Jan zonder Vrees), Filips de Goede en Karel de Stoute aan de macht. Onder Bourgondische heerschappij bloeide Vlaanderen op als een van de meest welvarende regio’s van Europa. De Bourgondiërs brachten niet alleen politieke stabiliteit, maar ook economische welvaart en culturele bloei. Ze bevorderden de kunsten en lieten indrukwekkende bouwwerken achter die de regio nog steeds sieren. Hun erfgoed is nog steeds zichtbaar in het unieke karakter van het Meetjesland, dat rijk is aan historische monumenten, verhalen en een artistieke traditie die de tand des tijds heeft doorstaan. De Ronsers gaan erdoor fietsen, weliswaar zonder het uniform van die tijd. En wanneer voelen we ons Bourgondisch? Juist, ja, als we kunnen picknicken daar waar het rijkelijk is.

Van op de brug tussen knooppunt 6 en 5 kijken we uit op Strobrugge. Het Schipdonkkanaal en het Leopoldskanaal vinden elkaar hier, daarom wordt het stukje land tussen de twee kanalen ook wel eens ‘Strobrugge-eiland’ genoemd. De kanalen dateren uit de 19de eeuw maar op Strobrugge-eiland vinden we een stuk waterloop dat er in de Bourgondische periode al lag: de Lieve. Het is gegraven in 1251 en daarmee het oudste kanaal van Europa. Ooit moesten de schippers uit de streek helemaal via de Schelde omvaren om aan de kust te geraken. Een tocht die heel wat tijd opslorpte. Dus besliste men om simpelweg een kanaal te trekken van Gent naar Damme. Hoewel het eeuwenlang een cruciale levensader was voor de dorpen en steden in de buurt, geraakte het toch in onbruik. In de Bourgondische middeleeuwen was Middelburg een bloeiend ministadje gelegen vlakbij de economische centra van toen: Brugge, Damme, Sluis en Aardenburg. Stichter Pieter Bladelin, een rijke Brugse poorter, was kind aan huis bij de Bourgondische koningen Filips de Goede en Karel de Stoute. Rond 1450 bouwde hij hier zijn eigen luxekasteel, waarvan de restanten een vijftiental jaar geleden werden opgegraven. De voormalige kasteelsite dient vandaag als erfgoedsite. De restanten van het paleis kunnen we niet bewonderen - die zitten weer veilig onder de grond -, maar we krijgen er wel een impressie van hoe het er ooit uitgezien heeft. In Middelburg doen een paar relicten in de kerk ons herinneren aan het rijke verleden van Middelburg. De opvallendste is een kopie van de ‘Bladelintriptiek’ van Rogier Van der Weyden. Naast Maria heeft Rogier Van der Weyden een knielende Pïeter Bladelin geschilderd, helemaal in het zwart getooid. Het was dan ook Bladelin die de Vlaamse meester de opdracht gaf voor dit retabel. Voor het originele werk moeten we naar het Staat­liche Museen zu Berlin, maar ook de kopie van Jan Ryckx is intussen ook een belangrijk historisch relict geworden. De arduinen schandpaal in Middelburg herinnert aan een voorloper uit de 15de eeuw, toen Middelburg een eigen rechtbank had en zelfs een gevangenis en twee galgen. Dat was een privilege van Filips de Goede. De huidige schandpaal dateert uit de 19de eeuw, met nog 15de-eeuwse elementen. Het krekengebied van Sint-Laureins begon vorm te krijgen tijdens de Bourgondische periode. In 1404 zette de Sint-Elisabethsvloed de polders onder water. En vijftien jaar later gebeurde dat weer. Door de voortdurende wisselwerking tussen land en water, ­ontstonden er kreken in het landschap. Niet alleen hier, maar de kreken van Sint-Laureins behoren wel tot de mooiste die er in ons land te vinden zijn.

Het dorp Watervliet verdween in de 13de eeuw onder water en meer dan 200 jaar bleef het een verdwenen dorp. In 1497 werd het land opnieuw ingepolderd en kwam het in het bezit van Hiëronymus Lauweryn, kanselier en schatbewaarder van de Bourgondiër Filips de Schone, die het dorp heropbouwde. De bedoeling was dat Watervliet tot een echte havenstad zou uitgroeien. Dat verklaart waarom er zo’n grote kerk op de Stee, het centrale dorpsplein, staat. Een havenstad werd Watervliet niet, maar het is er wel gezellig vertoeven met verschillende horecazaken op de Stee.

De laatste halte op onze fietstocht is het dorp Kaprijke, ooit een Vlaamse lakenstad. Het Kaprijks laken was tot ver buiten de grenzen bekend om zijn hoge kwaliteit. Vooral het dorpsplein springt in het oog, een groot rechthoekig plein omzoomd met een dubbele rij monumentale bomen. Het is het grootste groene dorpsplein van Oost-Vlaanderen. In de Bourgondische middeleeuwen, toen Kaprijke uitgroeide tot een centrum van wolverwerking, had het plein een belangrijke functie: hier werden de lakens gewassen, gedroogd en gebleekt. Op het einde van deze tocht hopen we niet gebleekt maar enigszins gebruind te zijn door de zon!

Dit keer doen we een ander stuk van het Waasland. We fietsen tussen velden en weiden en af en toe is er water.

Het Soete Waeslant heeft wel iets te bieden. Tochtbegeleider Felix is van de streek en heeft het goed gepland. Je kan hem blindelings volgen. Mooi zal het sowieso zijn.

We vertrekken aan het station van Sint-Niklaas en via de F-411 (niet te verwarren met de E-411) rijden we noordwaarts. Niet voor lang want dan nemen we klein baantje links dat ons tussen de velden en weiden brengt. Na dit fietsen we op een veldwegel en steken de baan 403 over. Een smalle weg en opnieuw een veldwegel brengt ons aan de Zwarte Beek. Zo fietsen we naar de Stekene Vaart. Met deze als gezel rijden we naar de Moervaart en komen op grondgebied Moerbeke. We komen voorbij het Veldcafeetje - wie weet is dat wel een tussenstop waard - en dan zoeken we de oude spoorlijn op die ons via Daknam naar Lokeren brengt. We gaan op zoek naar de Durme en rijden voorbij het Molsbroek richting Waasmunster. De Durme is hier ook onze metgezel. We komen aan de Mirabrug te Hamme steken deze over en rijden aan de rechterzijde naar Driegoten aan de Schelde. We zetten over en bevinden ons nu in de Weert. We rijden nu richting Temse, steken de Schelde-brug over, wie weet een stop aan de kaai. Langsbinnendoor rijden we via Temse, Velle en later de Lange Rekstraat terug naar Sint-Niklaas.

We nemen de draad weer op waar hij vorig jaar blijven liggen was: op de Groene Gordel rond Brussel aan het station in Groenendaal. We starten er een prachtige Ronsertocht, met veel rood-wit in het vizier. Als het heet is krijgen we bescherming van de kathedraalhoge bomen van het ­Zoniënbos.

Met het traject van Groenendaal naar Halle wandelen we met de Ronsers in de omgeving ten zuiden van de hoofdstad Brussel, hartje Europa. Startpunt is het station Groenendaal, op een half uurtje met de trein bereikbaar vanuit het centrum van Brussel. Het groene karakter van deze regio zal je ongetwijfeld charmeren. Via de oeroude bossen in het Zoniënwoud wandelen we via het golvende landschap, door het sprookjesachtige Hallerbos naar de stad Halle. Onderweg houden de Ronser-bierliefhebbers halt in het Bezoekerscentrum De Lambiek. Deze regio staat namelijk niet voor niets bekend voor de Lambiekbieren, Geuze en Kriek. Trek je samen met Jurn en Linda je wandelschoenen aan? Volg met hen het pad dat ook zeer gegeerd is door bedevaarders. Let op: je hoeft daarvoor geen kniebeschermers aan te trekken. We keren terug via het NMBS-station van Halle.

Samen met het Franse Leers maakte Leers-Nord deel uit van de kasselarij Rijsel. Na verschillende verdragen (Vrede van Aken 1668, Vrede van Nijmegen, Grensverdrag van 1769, Verdrag van 1779-1780) werd bij het verdrag van Kortrijk in 1820 de grens met Frankrijk definitief vastgelegd. Leers bleef bij de kasselarij Rijsel en Leers-Nord werd gevoegd bij de kasselarij Doornik. In 1977 werd Leers-Nord, ingevolge de fusies, een deelgemeente van Estaimpuis. Pittig detail: Leers-Nord lag, net als Estaimpuis (Steenput), oorspronkelijk in Nederlandstalig gebied, maar werd met de jaren verfranst.

De centrale as van de wandeldag is het Canal de Roubaix dat indertijd gegraven werd om de aanvoer van steenkool en water ten behoeve van de bloeiende textielindustrie in de 19de en begin 20ste eeuw. Later werd de verbinding gemaakt met de Schelde door het openstellen van het Spierekanaal. Nu is enkel nog pleziervaart toegelaten.

In de voormiddag verlaten we La Maison du Canal, gelegen aan het Canal de Roubaix en trekken we door Leers-Nord in de richting van de ruïne van het Kasteel van Royère, dat o.a. een rol speelde bij de Guldensporenslag. We vervolgen onze weg richting Leers via de Rue de la Royère en slaan bij de Rieu Delbecque links af en steken de grens Franco-Belge over. We doorkruisen het Parc de La Butte in Leers om uit te komen uit bij het Canal de Roubaix. Nu kunnen we genieten van het jaagpad aan de rechteroever van dit kanaal tot aan onze picknickplaats.

In de namiddag steken we onmiddellijk het Canal de Roubaix over en via de linkeroever wandelen we voorbij de infiltratiebekkens van Leers en we verlaten het kanaal richting Wattrelos. We trekken door de wijk Paradis. We wandelen kriskras over landelijke wegen naar de spoorweg en volgen deze tot we terug aan het kanaal zijn. We steken dit kanaal over aan het oude douanehuis om onze vertrekplaats terug te bereiken.

Midden in de zomer zoeken we rust in het land van Albrecht en Isabella, het Hageland en de Zuiderkempen. We volgen de sporen van de bedevaarders naar Scherpenheuvel en starten van de stationsparking van Wijgmaal (dichtbij Leuven).

De fietstochten zijn voornamelijk zacht glooiend (440 hoogtemeters op zaterdag, 120 hoogtemeters op zondag). Zoals steeds zoeken we de achterliggende wegen en wegeltjes op, waardoor er ook soms onverharde weg tussen kan zitten.

Zaterdag:

We vertrekken van de stationsparking van Wijgmaal, zoeken in zuidelijke richting de Dijle op naar Wilsele, waar we de E314 kruisen en langs het Abdijdomein Vlierbeek passeren. We weven een weg door het platteland tussen de Diestse- en Tiensesteenweg in naar Kerkom. In Rode hopen we onze picknick te kunnen gebruiken in het trefpunt Rode. We fietsen verder langs Kapellen en Hoeleden. Hier steken we de Velpe over en fietsen richting Ransberg en het bos De Tienbunders. We draaien naar net noorden, komen langs Kortenaken waar we de Velpe volgen naar de plaats van De Slag van de Zilveren Helmen (augustus 1914) bij Halen. We kruisen opnieuw de E314 en komen langs het Webbekoms Broek bij Assen om zo door de velden vanuit het zuiden Scherpenheuvel te bereiken. De totale afstand die we voor vandaag voorzien is 69 km, waarvan 3,4 km onverhard, 3 km gravel en 1 km kasseien.

Zondag:

We starten in noordelijke richting, naar de Maagdentoren bij Zichem, daarna volgen we even de Demer stroomopwaarts, en vervolgens langs de “eik van Molenstede”. We doen het Natuurreservaat Dassenaarde aan, daarna draaien we af naar de Abdij van Averbode. Van hieruit fietsen we door de velden richting Varendonk. Ter hoogte van Westerlo keren we naar het westen, komen onder Zoerle-Parwijs (we hopen hier een picknickplaats op een terras te vinden) boven Westmeerbeek bij Booischot uit. Langs Heist-Goor rijden we naar Tremelo. We rijden langs “De Plas van Rotselaar”, om zo terug de parking bij het station van Wijgmaal te bereiken. De totale afstand die we vandaag voorzien is 64 km, waarvan 6,4 km overhard, 8 km gravel en 920 meter kasseien.

De Ronsers gaan weer een etappe verder op de Groene Route rond Brussel, dit keer in het Pajottenland. En opvallend: er zijn veel brouwerijen langs onze weg en vooral veel rood-wit van de GR. We doen ons best om een variante te regelen op het officiële parcours, anders zijn we geen Ronsers natuurlijk. We vertrekken in Halle en reizen terug vanuit Dilbeek.

Vorige maand stopten we bij het station van Halle. Vandaag is het station het vertrekpunt voor een prachtige tocht naar Dilbeek. Van zodra we uit het station komen, stappen we in noordellijke richting. Zo komen we in Sint-Pieters-Leeuw waarna we naar het Volsembroek stappen. We zoeken enkele smalle trage voetwegen op en passeren dan voorbij het revalidatieziekenhuis Inkendaal. Gelukkig laten we dat letterlijk links liggen. Met wat geluk komen we in Vlezenbeek aan een cafeetje. We zetten nadien de steven naar Sint-Gertrudis-Pede met brouwerij Kestemont. Dan gaat het naar Sint-Anna-Pede. Het lijkt er precies om gedaan, maar even verder passeren we brouwerij Timmermans. We trotseren de verleiding (opnieuw) en stappen dan naar Dilbeek waar we in de Wolfsputten prachtige natuur zien. Het is een reliëfrijk gebied met prachtige flora waarin droge en moerassige stukken elkaar afwisselen. Herstelde en nieuw aangelegde knuppelpaden - in totaal zo’n 370 meter lang - loodsen ons comfortabel door de vallei zonder de kwetsbare natte topnatuur te beschadigen. Het pronkstuk van Wolfsputten is ongetwijfeld het nieuwe uitkijkplatform, een geliefde stopplaats of selfieplek. Op het einde van de Wolfsputten komen we aan het station van Dilbeek waar we 27 minuten na elk uur een trein kunnen nemen.

De Schelde is onze bondgenoot tijdens deze fietstweedaagse. Op zaterdag fietsen we door de Wase polders en op zondag volgen we al fietsend de Schelde verder landinwaarts. Na de tocht op zaterdag houden we even halt aan de ‘boom van Mich en Ignace’ op Linkeroever.

Op zaterdag fietsen we via de Klinge noordwaarts tot de Westerschelde. We zullen het snel merken aan de fietspaden dat we de grens hebben overgestoken. Aangekomen aan het dorp Paal volgen we de dijken richting Verdronken land van Saeftinghe en Hedwigepolder. Onderweg zullen we meer en meer met ‘haven’ te maken krijgen. We brengen een blitzbezoek aan Doel of wat er nog van overblijft. Het dorp is momenteel wel gered. Ons lunchpakket eten we op in PolderMAS in het gehucht Oudendoel. Op de terugweg staan Nieuw Namen, Kieldrecht en Verrebroek gepland.

Aangekomen aan de auto’s, verplaatsen we deze naar Linkeroever. Let wel op, deze parking ligt in de LEZ zone van Antwerpen. Een verwittigd Ronser is er LEZ² waard. Aldaar aangekomen houden we een stiltemoment aan de boom van Mich en Ignace. Met wat geluk is er nog tijd voor een dronk op de ‘plage’. Daarna fietsen we van Linkeroever tot aan de JH Pulcinella waar we avondeten, overnachten en ontbijten.

Op zondag duiken we terug effe snel onder de Schelde door om de pyama’s en tandenborstel te vervangen door de picknick van de zondag. Vanaf nu proberen we via de mooiste paadjes Temse te bereiken, aldaar de Schelde over te steken en op de andere oever onze weg richting Antwerpen verder te zetten. In Rupelmonde zullen we waarschijnlijk even op het veer moeten wachten. In Antwerpen moeten we terug het Schelde oversteken. De tochtbegeleider is er zeker van dat een Orval zal smaken op de plage.

We wandelen in het hart van Haspengouw, bekend om zijn weelderige boomgaarden. Hopelijk hebben we geluk en zijn we op het juiste moment van de bloesemperiode. Vanaf de Kluis van Vrijhern wandelen we naar het kasteeldomein Alden Biezen om terug af te sluiten met een drankje bij de Kluis van Vrijhern, een unieke locatie tussen de boomgaarden.

We starten de wandeling bij de kluis van Vrijhern. Jacobus van den Brouck stichte de kluis in 1685 om onderwijs te geven aan arme kinderen. Langs een afwisselende route wandelen we naar het bekende Alden-Biezen. De Landcommanderij Alden Biesen is een historisch kasteelcomplex dat in 1220 werd gesticht door de Duitse Orde nadat de abdis van Munsterbilzen en de graaf van Loon een kerkje met landgoederen aan de orde schenkten. Het complex omvat een groot aantal historische gebouwen, waaronder het waterslot, een gasthof, paardenstallen, een kapel, een hospitaal en verschillende andere bijgebouwen. De tuinen en parken rond het kasteel zijn prachtig en bieden een idyllisch landschap met hoogstamboomgaarden en formele tuinen. Het is alvast een zeer mooie plek voor de picknick.

Na de wandeling kunnen we afsluiten met een drankje bij de Kluis. Die is enkel open op zondagnamiddag en net dan zijn de Ronsers er!

We gaan op stap door het vlakke land vanuit Watervliet, een deelgemeente van Sint-Laureins en steken de grens over. Enigszins per toeval ontdekten wij het natuurgebied Pontebos ten zuiden van IJzendijke… Graag willen we jullie hier ook mee laten kennismaken.

Watervliet heeft zijn naam niet gestolen: in de late Middeleeuwen was het volledig overstroomd. Pas in 1497 werd het opnieuw ingepolderd. De bedoeling was dat het tot een havenstad zou uitgroeien; dit verklaart ook de bouw van de grote Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk, maar de plannen werden nooit voltooid. Watervliet is sindsdien een landbouwdorp gebleven. Op het centrale plein, het Stee, zijn nog resten van de kademuur te vinden.

We gaan vanuit Watervliet via een stukje Waterland-Oudeman in de richting van de Nederlandse grens. Onze route brengt ons via rustige wegen en allerlei paadjes naar het hoogtepunt van deze dag waar we het natuurgebied Pontebos (van Staatsbosbeheer) doorkruisen. Dit is een afwisseling van bosgebied, weilandjes en waterpartijen: een ware ontdekking. We kruisen ondermeer de Passageule, een waterloop die nabij Cadzand in zee uitmondt. Dan stappen we zo IJzendijke binnen voor de middagstop.

Met een goedgevulde maag keren we terug, nog eens door een ander stuk van het Pontebos en via wat veldwegen en rustige straatjes naar de startplaats en ’t Dorpshart. Daar zal een klassieker, lokaal biertje, koffie of frisdrank deugd doen. Houd er rekening mee dat er na een natte periode een beetje modder op ons pad aanwezig zou kunnen zijn!

Bij het ter perse gaan is het nog winter, we kijken echter vooruit. Pasen luidt immers de lente en het fietsseizoen echt in. We kennen Brussel van de files, maar als de kantoorwerkers naar huis zijn is Brussel en de omgeving verrassend groen en fietsbaar. Dit willen we ervaren.

Paaszaterdag, 19 april 2025

Vanaf de parking van het Provinciaal Sport- en Recreatiecentrum De Nekker in Mechelen fietsen we langs de westkant naar Brussel. We starten door Mechelen en fietsen langs het kanaal Leuven-Dijle via Battel naar Leest en verder richting Kapelle-op-den-Bos. Iets voor het Zeekanaal verleggen we onze koers meer zuidwaarts naar Eppegem. We volgen de Zenne langs het Nelebroek en fietsen vervolgens langs Grimbergen, de plantentuin van Meise door landbouwgebied naar Sint-Ulriks-Kapelle. We passeren Dilbeek en rijden de stad binnen langs Anderlecht. Onze overnachtingsplaats is de jeugdherberg Breughel vlakbij het centrum van Brussel. De afstand vandaag is 65,6 km, bijna volledig verhard (wel 5 km kasseiweg) op 1,75 km onverhard en 857 m gravelverharding na. De eerste 30 km zijn vrijwel vlak, de tweede helft is zacht glooiend, met 84 meter als het hoogste punt.

Paaszondag, 20 april 2025

Vandaag maken we een rit door en vooral rond Brussel, met enkel dagbagage, het parcours is iets meer golvend dan gisteren, met 470 stijgingsmeters. We starten via de Kunstberg en het Warandepark en fietsen via de Belliardstraat (die met Pasen rustig zou moeten zijn) naar het Leopoldpark. Door Etterbeek heen passeren we het Woluwepark. We rijden door Oudergem, langs het Kaseel La Solitude naar het Bosreseveaat Grippensdelle. We fietsen langs de Verdronken Kindervijver. Hier zijn wel geen kinderen verdronken, maar ooit heeft molenaar Verdoncken hier zijn bezit nagelaten aan zijn kinderen, wat door een ambtenaar gewoon fout vertaald is. Vervolgens doen we het Terkamerenbos aan onderweg naar Drogenbos, waar we het natuurgebied Keyen­bempt doorkruisen. In Vorst komen we langs het stoomtreintje, sinds 1984 het kleinste toeristische treintje van België. Langs de Vogelzangbeekvallei fietsen we langs de Luizenmolen naar Dilbeek. We zoeken een weg tussen Sint-Agatha-Berchem en Koekelberg naar de vallei van de Molenbeek, die we volgen naar Laken. We komen langs het monument voor de Dynastie, rijden via de Groene Wandeling naast het Kasteel van Laken naar het Zeekanaal, passeren Tour&Taxis om door het centrum terug de jeugdherberg te bereiken. De afstand vandaag is 65,3 km, met 470 hoogtemeters. We komen 2,3 km onverharde weg tegen, 4,3 km gravel verharding en 6,5 km kasseiweg. De overige 52 km zijn verhard.

Paasmaandag, 21 april 2025

Vandaag rijden we opnieuw met alle bagage naar ons startpunt in Mechelen terug. Het parcours is de eerste 40 km golvend, in totaal klimmen we 330 meter en dalen we 370 meter.

We verlaten Brussel langs het zuiden, via de Naamse poort, de Vijvers van Elsene en het Ter Kamerenbos. Zuidelijk van Watermaal-Bosvoorde doorkruisen we het Zoniënwoud tot aan Duisburg. We fietsen door landbouwgebied met vergezichten naar Heverlee toe, we volgen de rand van het Bertembos naar Meerbeek om via Veltem-Beisem Boortmeerbeek te bereiken. In Muizen komen we bij de Dijle, die we verder volgen naar de parking. De afstand vandaag is 68,3 km, met 330 meter stijging. We komen 360 meter onverharde weg tegen, 13 km gravelverharding, 3,3 km kasseiweg en 51 km verharde weg.

Gent, dat is natuurlijk veel meer dan alleen het nostalgische “Mia” van Gorki. Deze bruisende stad is een parel aan de Leie waar geschiedenis en moderniteit elkaar moeiteloos vinden. In de historische binnenstad struikel je haast over het cultureel erfgoed, van het majestueuze Gravensteen tot de imposante Sint-Baafskathedraal. Maar Gent leeft ook in het hier en nu, met zijn hippe koffiebarretjes, innovatieve restaurants en gezellige terrasjes waar je het authentieke ‘vree wijs’ nog regelmatig hoort. Wat veel bezoekers niet weten, is dat Gent ook een groene kant heeft die meer dan de moeite waard is. Op een korte fietsafstand van het stadscentrum ontdek je verrassende natuurgebieden die perfect zijn voor een dagje buitenlucht met de Ronsers. De Gentbrugse Meersen nodigt uit tot ontspanning, terwijl het statige Parkbos je meeneemt naar een groene oase. De Vinderhoutse bossen en Bourgoyen zijn ware paradijsjes voor natuurliefhebbers, en het recent aangelegde Wonderwoud voegt een nieuwe dimensie toe aan het groene netwerk rond de stad. De Ronsers en met hen lokale fietsliefhebbers, hebben deze plekken al lang ontdekt en laveren behendig tussen stad en natuur (soms tussen tramsporen door) – een perfecte mix die Gent zo uniek maakt.

Beste Ronsers, pak je fiets en maak je klaar voor een onvergetelijke tocht door de groene longen van Gent, de meest veelzijdige en fietsvriendelijke stad van Vlaanderen! Cultuur, geschiedenis, gezellige restaurants en een bruisende ambiance gaan hier hand in hand met uitgestrekte natuurgebieden. Trek je helm op, want we nemen je mee op een prachtige fietstocht langs de mooiste groene plekjes van Gent en omstreken.

Gentbrugse Meersen: een groene oase

We trappen af in de Gentbrugse Meersen, een adembenemend meersenlandschap van maar liefst 240 hectare. Dit gebied is niet alleen een paradijs voor watervogels, roofvogels en steltlopers, maar ook voor fietsers en wandelaars. We fietsen dwars door het gebied, langs het geboortebos, het speelbos en het vredesmonument. Klim naar de top en geniet van een weids uitzicht over de omgeving. Onderweg kun je even uitrusten bij Boer Janssens, een gezellig volkscafé met terras en speeltuin.

Langs de Schelde naar Melle

Via de Scheldebrug fietsen we richting Melle, het dorp van de bekende brouwerij Huyghe en het wereldberoemde bier Delirium Tremens. Proef zelf een glaasje op het terras van café De Roze Olifant, een echte must voor bierliefhebbers!

Parkbos: natuur en elegantie

Via Merelbeke en Zwijnaarde belanden we in het Parkbos, een nieuwe groenpool met bosgebieden, open landschappen en statige kasteeldreven. Twee gloednieuwe fiets- en wandelbruggen leiden je over de R4 en de E40, waarna je via de De Pintelaan en het Citadelpark terugkeert naar het bruisende centrum van Gent.

Bourgoyen-Ossemeersen: stilte en vogelpracht

Net buiten Gent ligt het Stedelijk Natuurreservaat Bourgoyen-Ossemeersen, een uitgestrekt gebied van vochtige graslanden. Tijdens de vogeltrek strijken hier tienduizenden vogels neer om te broeden. Een plek om te koesteren en te bewonderen!

Blaarmeersen: sport en ontspanning

Vlakbij het historische stadscentrum vind je de Blaarmeersen, een groen rustpunt met een grote vijver en ontelbare sport- en recreatiemogelijkheden. Of je nu komt voor een potje beachvolley, een wandeling langs het water of een uitdagend hoogteparcours, hier vind je puur plezier!

Wonderwoud: de nieuwste groene aanwinst

Last but not least: het Wonderwoud, de nieuwste groene parel van Gent. Op de locatie van het Oud Vliegveld nabij Oostakker en Lochristi laat men de natuur hier volledig zijn gang gaan. Hoge zandbergen, een groeiend bos en waterpartijen bepalen het landschap. Fietsers zijn hier te gast, wandelaars koning. Dit toekomstige natuurgebied wordt maar liefst 250 voetbalvelden groot en wordt vanaf 2023 stap voor stap gerealiseerd.

Laat deze kans niet liggen! Spring op de fiets en ontdek samen met ons de groene schatten van Gent. Cultuur, natuur, gezelligheid en sportiviteit komen samen in deze unieke fietstocht. Schrijf je snel in en beleef een dag vol verwondering en plezier!

Tot snel op de fiets!

De Brabantse Kouters is een streek in Vlaams-Brabant gelegen ten noorden van Brussel. De streek is een erkend Regionaal Landschap. Het uitzicht is heel gevarieerd. In het zuiden is het heuvelachtig met lemige bodems. In het noorden eerder vlak en zandig. We kiezen deze keer voor de noordkant, maar dat wil niet zeggen dat er helemaal geen hellingen in het parcours zitten.

We vertrekken aan het treinstation van Asse. De streek van Asse was de oudste hopregio van Vlaanderen. Velden vol hopstaken bepaalden er jarenlang het landschap. Ondanks alle inspanningen kregen de hopboeren het vanaf 1980 steeds moeilijker. Door de arbeidsintensieve teelt, internationale concurrentie en dalende vraag naar inlandse hop, moesten de meeste hopboeren hun activiteiten noodgedwongen stopzetten. De hopteelt werd te verlieslatend.We fietsen naar het laatste hoppeveld in Asse, dat eerder uit nostalgie werd gecreëerd dan dat het economisch nog zin heeft. Daarna zoeken we kleine dorpjes op zoals Krokegem, Mazenzele en fietsen verder richting Opwijk. In Opwijk zoeken we de Leirekensroute op, de populaire fietsweg die Londerzeel en Aalst met elkaar verbindt. In de buurt van Peizegem verlaten we de Leirekensroute en fietsen we via een omweg naar Steenhuffel, het dorp van de nu minder populaire Palm, waar we wel een cafeetje zullen vinden om onze boterhammen op te eten. In de namiddag gaat het verder richting Rossem en Imde waar we langs de mooie boskapel rijden, hoewel de A12 die op enkele honderden meters hier vandaan ligt het pittoreske tafereel wat verstoort. Na Wolvertem komen we aan op de Heirbaan die mooie uitzichten biedt op Brussel en op het verre Doel met zijn koeltorens. Via het kleine Hamme met zijn mooi kerkje, Wemmel, Relegem, Kobbegem en Walfergem komen we weer aan het station van Asse.

De Voerstreek is het meest zuidelijk stukje van Limburg en ligt volledig omsloten door Wallonië en Nederland. Dit kleine, pittoreske gebied heeft een oppervlakte van 50 km². Het ligt goed verscholen tussen steile heuvels, kleurrijke valleien, holle wegen en bossen. Zes kleine dorpjes vormen samen de Voerstreek. In de jaren 60, 70 en 80 woedde er een hevige taalstrijd met o.a. José Happart. De Ronsers gaan er geen taalstrijd voeren, wel genieten van wat er aan moois te vinden is. ‘En dat is heel wat’ zegt kersvers tochtbegeleider Peter Roggeman. Plezier hem met je deelname aan deze tocht!

Zaterdagmorgen vertrekken we aan de jeugdherberg voor een luswandeling van ongeveer 23 km. We duiken zo vlug mogelijk het Broekbos in. Via de gekende helling bij wielertoeristen De Plank flirten we met de grens. Het gaat steeds op en af. Na de Teuvenberg en de Boenderberg passeren we het kasteel van Obsinnich. Een beetje verder houden we halt voor een picknick. Deze kan ook wat verder in het pittorreske dorpje Teuven op het terras van het vroegere schoolje plaatsvinden. Na de pauze vervolgen we onze weg via het Veursbos met zijn gekende spoorwegtunnel en het gehuchtje Krindal om moe, maar voldaan, bij de jeugdherberg aan te komen. ‘s Avonds is er avondmaal voorzien in de jeugdherberg. En dat is vaak erg oké! Wie nog wat energie overheeft kan zich uitleven op de biljarttafel of de tafelvoetbal. Wie het rustiger aan wil doen kan genieten in de lounge. Maar misschien brengt er iemand kaarten mee of Scrabble?

Zondag vertrekken we terug aan de jeugherberg richting Altenbroek en Schophem. Na het Vrouwenbos en het Roodbos houden we even halt voor een picknick. Daarna gaat het via Veurs en Sint-Pieters-Voeren terug naar de jeugdherberg. We proberen zoveel mogelijk de asfaltwegen te vermijden.

Pays des Collines wordt wel eens de Waalse tegenhanger van de Vlaamse Ardennen genoemd. Toen ik Copilot de vraag stelde het landschap te beschrijven, kreeg ik dit: Het landschap van het Pays des Collines in Henegouwen is sterk heuvelachtig en wordt gekenmerkt door glooiende heuvels en beboste toppen zoals de Kluisberg en de Pottelberg. De regio is bezaaid met pittoreske dorpjes, boerderijen en kapelletjes, wat het een uitgesproken landelijk karakter geeft. Beekvalleien met akkerland en weiden, omzoomd door hagen en knotwilgen, creëren een typisch bocagelandschap. Het gebied is rijk aan natuur en biedt tal van wandel- en fietsroutes om de prachtige omgeving te verkennen. De rust en open ruimte maken het een ideale plek voor natuurliefhebbers. Aan jou om de proef op de som te nemen. We verzamelen vrijdagavond rond een grote kom soep met brood en beleg. Na het eten bespreken we de mogelijke fiets- of wandeltochten.

Voorstel fietstocht op zaterdag

We rijden in oostelijke richting via Dergnau en Saint-Saveur, over de Mont Saint Laurent en dwars door het bois d’Hubermont naar de oude spoorwegbedding van lijn 68, waar we even bekomen van al het klimwerk. We volgen de spoorwegbedding gedurende een 5-tal km en klimmen daarna in noordelijke richting naar La Houppe, waar we zeker een terrasje kunnen doen. Wat volgt is een zacht glooiende weg die uitkijkt over de Dendervallei. In het dorpje Wodecq komen de we Ruisseau de Ronsart tegen en even later ook een straat met die naam. Wie wil, kan onderweg nog even verzorgingsproducten gaan shoppen op de ezelboerderij l’Asinerie voor we via het kasteel van Anvaing terug naar het startpunt fietsen. (67 km, in te korten tot 60 km).

Voorstel wandeling op zaterdag

We verplaatsen ons met de auto naar Saint-Saveur, van waaruit we net als de fietsers bois d’Hubermont en bois Lefèbre verkennen. (18 km, in te korten tot 10 km).

Voorstel fietstocht op zondag

Via Cordes en Anvaing rijden we naar Montroeul-au-bois. Hier draaien we na een stevige klim en steile afdaling naar het Westen. Hopelijk hebben we niet te veel wind tegen, want we rijden naar het letterlijk hoogtepunt van vandaag, de Mont-Saint-Aubert, waarna we ons laten afzakken in de Scheldevallei. We volgen de Schelde tot Pottes en duiken daar terug de heuvels in om via Celles het startpunt te bereiken. (57 km).

Voorstel wandeling op zondag

We gaan vanuit de overnachtingsplaats de fietsers achterna naar Cordes en Anvaing. Daar verlaten we het pad van de fietsers en wandelen we via de sentier de l’amour naar het kasteel van Anvaing en bois de Martimont (20 km, in te korten tot 13 km met vertrek vanuit Anvaing).

Tussen Kruisem en Oudenaarde genieten we van mooie panorama’s, van vergeten (en niet-vergeten) kastelen, van draaiende windmolens, van windmolens met wieken en van windmolens zonder wieken. Op de vele kasseistenen voelen we ons Flandrien, op de vele kerkwegels vrome kerkgangers.

Vanaf 9u30 krijgen we onze kop koffie of fruitsap in Kaffee Théresine (www.kaffeetheresine.be) van cliënten/patiënten van vzw Heuvelheem. Vzw Heuvelheem wil mensen die het moeilijk hebben in de samenleving omwille van hun beperking toch kansen aanbieden om hun talenten te tonen en uit te diepen. Eventueel wordt ook woonondersteuning of woonlogies aangeboden (www.heuvelheem.be).

Om 10u vertrekken we via een kasseiweg (en dit zal niet de laatste zijn vandaag) richting Huise. En daar is onze eerste molen al: de Schietsjampettermolen, met erachter een oriëntatietafel. Met Willy Decrop hebben we een plaatselijke gids mee die er de herkomst van de naam zal uitleggen. En meteen kan hij ook wat uitweiden over het kasteel de Ghellinck d’Elseghem waar we straks langskomen. Zodra we het uitgestrekte kasteeldomein zijn gepasseerd, slaan we rechtsaf richting Lede. Via een oplopende straat in Lede met aan beide kanten enorme kasten van villa’s komen we amper 200 m verder weer in open veld en zien we voor ons de Huisekoutermolen. Over een geplaveide kerkwegel (ook al niet de laatste vandaag) stappen we verder richting Huise. Eenmaal we Huise achter ons laten, gaan we langs een machtige wilgenrij in het Wilgepad (what’s in a name?) richting Ouwegem. Ouwegem-dorp laten we links liggen, en wanneer we uit een mooi dichtgegroeid wandelpad komen zien we rechts Mullem-heuvel liggen en daar moeten we nu heen. Het kasteel de Gerlache (of kasteel Den Ast) verwelkomt ons en we komen tot bij het kasteel met de imposante uitkijktoren via een mooie platanendreef. Hier woonde lange tijd Gaston de Gerlache (die ook burgemeester was van Mullem), zoon van de belgische pool- en ontdekkingsreiziger Adrien de Gerlache. We gaan Den Ast naar beneden (in tegenstelling tot de renners die deze helling omhoog oprijden) en vooraleer we onze picknick nemen in Q’s bistro lopen we nog even door het schilderachtige Mullem-dorp om ons te vergapen aan de okergele huisjes. De okergele kleur zou wijzen op de vroegere afhankelijkheid van het kasteel.

Na de middagpauze komen we na een ommetje naar de Vaddenhoek terug in de Rooigemsebeekvallei en nu volgen we de Rooigembeek over een lange afstand. De betonnen grasdallen doen misschien wat af aan de authenticiteit maar ze vergemakkelijken enorm het wandelen, zeker als het er nat en modderig bijligt (zoals op de verkenning). We passeren een wachtbekken dat werd aangelegd om Mullem te vrijwaren van wateroverlast. Stilaan ontwikkelt zich hier nu een moerasbos. Bij Lede tippen we aan onze heenroute. Nu gaan we linksaf een betonweg omhoog. We houden de Rooigemvallei rechts van ons en kunnen genieten van een mooi uitzicht op Wannegem. Maar we zoeken en vinden weer een onverharde weg die ons naar Wannegem terugbrengt. Na een laatste steil klimmetje komen we aan in Wannegem-dorp waar we geparkeerd staan.

Spijtig genoeg kunnen we niet terug naar Kaffee Théresine. Er zal echter een alternatief zijn om onze afscheidsdrink te nemen en nog even terug te blikken op deze mooie tocht die werd uitgetekend op aangeven van Willy Decrop.

De Ronsers fietsen door de Rupelstreek, langs de steenbakkersdorpen Hemiksem, Schelle, Niel, Boom, Terhagen en Rumst. Boomse pannen zijn nog altijd een begrip in de bouwsector. We fietsen ook door het landelijke Reet en langs de kastelen van Kontich en Aartselaar. Rijden over de dijken van Schelde en Rupel. Kortom genieten tijdens deze donderdag in dit verlengd weekend.

Anno 1960 vormde de Rupelstreek het kloppend hart van de baksteenindustrie. De rijke kleigrond was een geschenk uit de hemel - perfect voor het vervaardigen van de meest voortreffelijke bakstenen, dakpannen en tegels die wereldwijd gegeerd waren. De rivier trok niet alleen steenbakkers aan, maar ook talrijke scheepsbouwers die er hun werven vestigden. Majestueuze steenschuiten voeren af en aan, volgeladen met bouwmaterialen voor Antwerpen, Brussel en verre bestemmingen. De Rupel vertelt nog steeds dit bijzondere verhaal. Deze industriële erfgoedparels krijgen nu een tweede leven: als fascinerend museum, weelderig natuurgebied of als het bruisende festivalterrein van Tomorrowland. Een fietstocht hier is een reis door de tijd, vol onverwachte wendingen en meeslepende verhalen!

Het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre is getransformeerd van een verlaten kleigroeve tot een bruisende plek waar natuur, recreatie en cultuur samenkomen, met als hoogtepunt Tomorrowland. In het beschermde dorpsgezicht Noeveren ademen we de authentieke sfeer van het steenbakkersverleden. Natuurgebied Walenhoek in Niel, ooit kleiputten, is nu een weelderig natuurparadijs. In Natuurhuis De Paardenstal wacht ons een verfrissend streekbier, terwijl we een prachtig gerestaureerde steenbakkerstunnel bewonderen.

De imposante Sint-Bernardusabdij in Hemiksem herbergt tegenwoordig twee boeiende musea. Het heemmuseum Heymissen neemt ons mee op een reis door de tijd, terwijl het Gilliot & Roelants Tegelmuseum pronkt met een indrukwekkende internationale keramiekcollectie. In Rumst bekroont een adembenemend panorama over de Rupelstreek onze klim naar de water- en uitkijktoren. Op veertig meter hoogte kijken we uit over de kleigroeves van de laatste actieve steenbakkerij. Museum Rupelklei in Terhagen onthult de geheimen van het baksteenambacht, geïnspireerd door de verhalen van de lokale schrijver Piet Van Aken. Een bijzondere fossielencollectie maakt het bezoek compleet. Met het veer Boom - Klein-Willebroek steken we over naar het schilderachtige Klein-Willebroek. Het historische kanaal van Willebroek, een van Europa’s oudste bevaarbare waterwegen, was essentieel voor het transport van kleiproducten. Het Blaasveldbroek, eeuwenlang ontgonnen voor turf, is nu een adembenemend natuurgebied waar zelfs bevers hun thuis hebben gevonden. De watersportbaan van Hazewinkel tenslotte geniet internationale faam bij roeiers en kajakkers. Daar fietsen we dus door en tussen al dan niet met een baksteen in onze maag!