In Brasschaat staan er ongeveer 37.000 bomen. De tochtbegeleider heeft ze niet persoonlijk geteld. Gelukkig maar, anders was deze tocht er niet geweest. Wat hij wel weet is dat dat goed is voor 7 bossen en parken waar je je hoofd leeg kan maken door op wandel te gaan. Alleen of met goed gezelschap. Het goede gezelschap laat zich niet echt raden: dat zijn de Ronsers natuurlijk. ‘Wandelen in Brasschaat dat is vooral veel natuur ontdekken en als je goed kijkt, kom je heel wat erfgoed tegen. Van kastelen tot bunkers. Je vindt ze allemaal op onze tocht. Het meest verrassende is al het water. Dat geeft mij op een winterdag altijd een vakantiegevoel. En dat wil ik delen met de Ronsers’ zegt Freddy Verschoore die als autochtoon het parcours uit het hoofd kent.

We komen samen om 10u00 aan het kasteel in het park van Brasschaat. We vertrekken door het park richting autosnelweg. We passeren een stuk meers, gelegen langs de autosnelweg en TGV-lijn. Dit stuk wordt zeer weinig bewandeld.

We gaan dan verder door een stuk bebouwing tot aan het depot van de Burgerbescherming. Daar trekken we het domein van De Inslag in dat we volgen tot het Antitankkanaal. Dan keren we terug naar Brasschaat langs rustige paden. Als we daar aankomen, hebben we al een tiental kilometer gestapt. We zoeken daar een café op voor de picknick. Na de middag doorkruisen we het Peerdsbos en tegen 16u00 komen we terug aan aan het kasteel van Brasschaat, een mooie ervaring rijker in dit nieuwe jaar.

We wandelen in twee lussen: in de voormiddag doorkruisen we het Provinciaal Domein Het Leen, in de namiddag verkennen we de Lembeekse Bossen. Een winterwandeling door twee natuurgebieden! In de middeleeuwen vormden het huidige Leen en de Lembeekse Bossen een uitgestrekt woud dat ondermeer van belang was voor de turfwinning in de streek. Het Leen bevindt zich op het grondgebied van de gemeenten Eeklo en Lievegem (Oostwinkel); het nabijgelegen Lembeke is een deelgemeente van Kaprijke. We bevinden ons in het centrum van het Meetjesland.

Het Leen werd in de twintigste eeuw gebruikt als militair domein, onder meer als munitiedepot. In 1973 werd het overgedragen aan de Provincie Oost-Vlaanderen en omgevormd tot natuur­gebied. Het omvat gemengde loofbossen, dennenbossen en heidegebieden, alsook verschillende vijvers. In totaal heeft het een oppervlakte van 285 hectaren. Het wordt doorkruist door verharde en onverharde paden waardoor het een interessant wandelgebied is voor een ruim publiek. Het arboretum met ondermeer talloze variëteiten magnolia, camelia en rhododendron is vooral in de bloeiperiode meer dan het bezoeken waard.

We starten onze wandeling nabij het bosinfocentrum en doorkruisen eerst de zuidelijke helft van het gebied. We verlaten het domein en bereiken het Schipdonkkanaal (kanaal van Deinze naar Zeebrugge) waar zowel in de Eerste als in de Tweede Wereldoorlog heftig is gevochten (respectievelijk in 1918 en in 1940). We volgen het kanaal tot aan de Veldekensbrug en buigen dan af in de richting van Eeklo. Even later kunnen we langs een mooie dreef terug het Leen binnengaan. Doorheen het noordelijk deel van het domein bereiken we onze startplaats. We zijn er welkom in brasserie De Bosserie voor onze picknick waar ook soep en andere gerechten te verkrijgen zijn.

Voor de namiddagwandeling in de Lembeekse Bossen rijden we per auto naar de startplaats: de parking nabij camping Malpertuus, Tragelstraat 10, Lembeke (Kaprijke).

Het bosgebied bevindt zich op de zandrug Maldegem-Stekene. Vermits de gronden minder geschikt waren voor de landbouw werden er bossen aangeplant en ontgonnen.

Vlakbij onze startplaats zien we de kapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Troost en Vrede, met een ommegang en een Lourdesgrot. Dit bedevaartsoord werd opgericht in 1947, als dank omdat Lembeke gespaard was gebleven van oorlogsgeweld. We doorkruisen het bosgebied uitsluitend over onverharde wegen, in de zomer zanderig, maar nu misschien hier en daar modderig. We stappen onder meer langs de Antwerpse Heirweg, een deel van de oude weg van Brugge naar Antwerpen. De Burggravenstroom die ook door dit gebied loopt vormde in de Middeleeuwen dan weer een belangrijke waterweg naar Gent. En de naam van het Bellebargiebos verwijst naar de barges (platbodems) die langs de tragels (Tragelweg!) naast dit kanaal werden voortgetrokken met mens- of paardenkracht. Tijdens onze wandeling kunnen we ook even verpozen aan de Bevende Hazelaar. Op deze plek werd, volgens de overlevering, tijdens onlusten op het einde van de vijftiende eeuw, een edelman per vergissing vermoord en begraven. Er werd een hazelaar geplant waaraan een Mariakapelletje werd bevestigd. Zelfs bij volledige windstilte zouden de bladeren van deze boom trillen, als eeuwige getuige van de gepleegde moord. De later aangeplante boom is weliswaar een linde, maar de plek heeft haar naam behouden.

De mooie bospaden brengen ons terug naar de startplaats nabij camping Malpertuus. En in één van de dichtbijgelegen horecazaken wacht ons zeker een lekker drankje, warm of koud, misschien zelfs een pannenkoek of wafel …

Wandelen in en om Mechelen: het is tegenwoordig de droom van velen. Mechelen wordt zo stilaan een toeristische hotspot: goed gelegen tussen Antwerpen en Brussel. Mechelen voelt zich steeds minder ‘parking’, dat kunnen nogal wat Ronsers getuigen. En Boortmeerbeek ligt echt op een steenworp. Toch gaan de Ronsers er iets moois van maken. We zien wellicht ook ooievaars en met wat geluk ook een reetje aan de rand van de bosschage in het Mechels Broek. Bij het begin van de herfstvakantie mag je ook herfstkleuren en -geuren verwachten en hier en daar paddestoelen.

We vertrekken aan het station Nekkerspoel waar meteen de nieuwe muurschildering opvalt. Die dateert van augustus 2024 en toont taferelen van de stad en de Nekkerspoelwijk. In Nekkerspoel zouden veel waterduivels hebben gezeten, verdreven door Sint-Rombout. Maar waarschijnlijk is de naam Nekkerspoel afgeleid van de familienaam De Neckere of Neckers. In de wijk lagen kunstmatige poelen, die waren aangelegd om over een watervoorraad te beschikken in geval van een stadsbrand. Wat verder stappen we langs kasteeldomein De Borght waar de stad ook plannen mee heeft. We zien meteen nog werken: de constructie van een voetgangs- en fietsbrug over de Dijle, hier nog een getijdenrivier. We stappen even langs de Dijle omdan langs de ijspiste en de UGC-bioscoop naar het Mechels Broek te trekken. Wie met de auto kwam en te laat aan het station van Nekkerspoel arriveerde kan hier nog aanpikken en de auto achterlaten. Langs de grote vijver van het Mechels Broek gaat het naar Bonheiden. Wie weet zien we nog een reetje dat zich in de bossen verschuilt. Via de Muizenhoekstraat bereiken we langs een GR-pad opnieuw de Dijle die we stappen tot het Brughuis (met brouwerij). Het zal wat te vroeg zijn voor een picknick en daarom zetten we koers naar de overkant van de Dijle. Daar begint de Barebeekvallei, een mooi natuurgebied. De Barebeekvallei biedt wel een weids landschap vol afwisseling. Tussen vochtige weilanden, ruigtes en akkers ontdek je waarom de ooievaars van Planckendael hier hun voedsel vinden. Ergens in die buurt picknicken we. Bij minder goed weer zijn we Ronsercreatief. Daarna gaan we weer de Dijledijk op en via de Dijlebeemden stappen we over de Leibeek, gaan dan een recent aangelede brug over over de Dijle en gaan dan via de Heidijkstraat en het Heidijkpad naar ­Rijmenam. Daar is een cafeetje dat net op tijd komt. Wat dan volgt is het kasteel Hollaken een prachtig natuurgebied. Verder gaat het langs de Broekstraat en dan verder trage wegen tot we Boortmeerbeek naderen. Daar nemen we opnieuw de trein naar ons vertrekpunt of gewoon naar huis.

Vandaag laten we ons inspireren door een uitgestippelde wandelroute langs oude rivierarmen van de Leie die nu omgetoverd zijn tot prachtige natuurparadijsjes. Wie weet spotten we een ijsvogel of wilde eenden die op hun gemak dobberen. Een elegante S-vormige brug nodigt ons uit om de oversteek te maken tussen de twee oevers. Onderweg komen we niet alleen gevarieerde natuur tegen, maar ook schitterend erfgoed zoals het Kasteel van ­Ooigem, de oude warmwaterroterijen en het historische Munkenhof. Dit is wandelen op zijn best – puur genieten! En natuurlijk: met de Ronsers!

Halve dagwandelen: ook dat kan bij de Ronsers voor wie het niet (meer) ziet zitten om 20 kilometer of meer te wandelen. Ideaal dus voor wie nog wel wil stappen en nog een deel van de dag over wil houden voor andere dingen.

We starten in het pittoreske dorpje Bavikhove, gelegen aan de oude Leiebocht. Dit rustige dorpje is bekend van de serie In de Gloria waar een man uit Bavikhove het vervelend vond om telkens ondertiteld te worden. Maar Bavikhove is beter gekend om zijn brouwerij. Vandaag willen we vooral genieten van de natuurlijke schoonheid van de omgeving. Vanuit Bavikhove wandelen we in de richting van de Leie en volgen we het pad langs de rivier met haar kronkelende loop en prachtig uitzicht op de omringende landschappen. Onderweg komen we langs weiden, oude bomenrijen en charmante boerderijen. We nemen de tijd om de winterse rust en stilte van het water op ons in te laten werken. Na een tijdje wandelen komen we bij de Zavelput, een voormalige zandwinningsput die tegenwoordig een vredig natuurgebied vormt. Dit gebied is omringd door weelderige vegetatie en herbergt diverse watervogels. Vanuit de Zavelput zetten we onze wandeling voort richting het Ooigembos, een waardevol natuurgebied met een rijke biodiversiteit. Aan de rand van het bos bereiken we het Kasteel van ­Ooigem, een prachtig 19de-eeuws kasteel dat uitkijkt over de Leie. Hoewel het kasteel privébezit is, krijgen we toch zicht op de indrukwekkende gevels en de omliggende tuinen. Na het kasteel wandelen we verder naar een bijzondere sluisconstructie, de zogenaamde Drietrapsluis. De sluis bestaat uit drie niveaus en regelt het waterpeil in de Leie. Het is een indrukwekkend stukje ingenieurswerk! De route leidt verder langs het Munkenhof, een historische hoeve met een rijke geschiedenis. Deze hoeve behoorde ooit toe aan monniken en is een prachtig stukje het agrarische erfgoed van de streek. Na het Munkenhof richten we onze blikken terug op Bavikhove, waar de wandeling eindigt. Voor wie nog tijd heeft, eindigen we met onze picknick en, voor de liefhebbers, een lokaal biertje in een van de gezellige cafés in Bavikhove.

Een wandeling doorheen broeken in (lange) broeken. We vertrekken van aan de Durme in Hamme en daar gaan we menig ‘broek’ doorkruisen/omcirkelen. Er zit ook een oversteek in van de Durme/Schelde, maar dan wel via een brug en/of veer.

Bij het ter perse gaan was de tocht nog niet voorgelopen. Enkel het vertrekpunt ligt vast: Hamme. De gemeente grenst aan de Durme en de Schelde en leent zich voor een aangename Ronserwandeling. Het zal een aaneenschakeling worden van de Mirabrug (of wordt het de Durmebrug?) en dan via het Klein en/of Groot Broek en de Sombeekse meersen. Ook de Oude-Durme-arm ligt in de buurt.

Wordt het via de veerdienst Tielrode-Hamme naar Driegoten en dan via monument voor Filip de Pillecyn (Vlaamse schrijver van onder andere roman ‘Soldaat Johan’) naar Veerdienst Hamme-Weert voor een rondje in de Scheldepolders van Weert of wordt het een andere volgorde?

Zeker is dat we maximaal onverharde wegen proberen op te zoeken en aan elkaar te breien. Daarvoor moet je, zoals steeds bij ons zijn. Een afscheidspint zit er zeker ook in.

Op één van de kortste dagen van het jaar wagen we ons in het dorp van de heksen. Als dat maar goed afloopt!

Beselare is een deelgemeente van Zonnebeke en is gekend als heksengemeente. Vooral in de 17de eeuw waren paranoia en godsdienstwaanzin aanleiding tot heksenvervolging. Vooral kruidenvrouwen, maar ook andere vrouwen met ietwat vreemd of afwijkend gedrag werden vervolgd en tot de brandstapel veroordeeld! Enkele namen van hen zijn Sefa Bubbels, Calle Bletters, Aendegat en nog heel wat andere. Meer uitleg volgt ter plaatse op de dag van de wandeling. In 1963 is men er gestart met een heksenstoet die nu nog steeds om de twee jaar doorgaat op de laatste zondag van juli.

We gaan twee lussen wandelen. De lus ten westen van Beselare gaat door een licht glooiend landschap tot aan en in het Polygoonbos met bunkers, bomkraters, kerkhoven en andere monumenten als blijvende herinnering aan de gruwel van de Eerste Wereldoorlog. Hier vochten vooral de Anzac soldaten, namelijk uit Australie, Nieuw-Zeeland en Canada, met vele tienduizenden doden, gewonden en vermisten tot gevolg.

De namiddaglus gaat in de andere meer oostelijke richting doorheen een rustig landelijk landschap tussen Beselare en Dadizele waar vooral in de meimaand zeer veel mensen op bedevaart komen naar de prachtige basiliek en omgeving. We eindigen onze wandeldag aan of in het Brouwershof in Beselare.

Dit wordt een winterse topwandeling voor natuurliefhebbers! We trekken door eeuwenoude bossen, immense parken, verborgen natuurpareltjes en idyllische landbouwgebieden rond de Patappeltorenweg. Dit gevarieerde landschap brengt ons ook langs de twee meest historische kastelen van Schoten: Borgeind en Villers.

In het Park van Schoten, aangelegd in de jaren ’60 en nu een beschermd landschap, wandelen we over de statige beukendreef. Het park biedt een mix van sportieve, culturele en recreatieve mogelijkheden. We komen langs een voetbalveld, een hertenpark, een speeltuin en het kasteel dat nu dienstdoet als cultuurcentrum. Ook de ecologische vijver, bij-vriendelijke beplanting en poelen trekken insecten en kleine dieren aan.

Het 150 hectare grote Peerdsbos laat ons kennismaken met verschillende bostypes, waaronder eikenberkbossen en essenolmenbossen. We wandelen door rechte dreven, omzoomd door beuken en Amerikaanse eiken. Sportievelingen kunnen zich uitleven op de voetbalterreinen, het minigolfterrein of de grote speeltuin bij brasserie De Melkerij. Door het bos stroomt de Laarse Beek, een beschermd leefgebied waar zeldzame soorten zoals de rivierdonderpad, de weidebeekjuffer en de bosbeekjuffer voorkomen. Een deel van dit bos is zelfs afgesloten vanwege de uitzonderlijke natuurwaarden.

In Park Vordenstein bewonderen we zeldzame bomen, majestueuze lanen, open grasvelden en natuurlijke vijvers. De gerestaureerde oranjerie en de ommuurde oranjerietuin geven dit park extra allure. Het park dateert uit de 14de eeuw en combineert een Franse barokstijl met een Engelse landschapsstijl, waar open grasvelden, vijvers en boomgroepen elkaar ­ afwisselen. We sluiten onze wandeling af in natuurgebied ’t Asbroek, dat vroeger deel uitmaakte van het kasteeldomein Amerlo. De rododendrons, oude waterstruiken en knoteiken herinneren aan dit verleden. Nu, onder het beheer van Natuurpunt, krijgt de natuur hier vrij spel. In het drassige broekbos kleuren de grachten en plassen soms roestoranje door het opborrelende ijzerrijke kwelwater. Hier vinden talloze planten een ideale groeiomgeving en komen we zelfs reeën tegen.

Laarne staat bekend om zijn verleden als heksengemeente. In het midden van de 16de en het begin van de 17de eeuw werden een zevental Laarnse heksen veroordeeld. De Heksengilde, een groep van ‘vroede vrouwen’ (‘vroed’ betekent ‘wijs, verstandig’) houdt deze historie levendig en treedt op als ambassadeur van de gemeente. Het verhaal van de heksen maakt deel uit van het lokale collectieve geheugen. In het dorp staat er bijvoorbeeld een heksenbeeld en er is ook een heksenpad. Op onze wandeling passeren we enkele aandenkens aan deze periode uit de geschiedenis van de gemeente. En de Ronsers zullen normaal gezien niet behekst terugkeren… Wie deze tocht niet kan meedoen, die heeft nog een herkansing in een andere heksengemeente. Lees het in deze Ronser.

Laarne is een heksengemeente. Heksen spreken al eeuwenlang tot de verbeelding. In Europa werden ze vanaf 1450 ruim drie eeuwen lang vervolgd, ook in Laarne. In het midden van de zestiende en het begin van de zeventiende eeuw zijn een zevental Laarnse heksen veroordeeld, zoals we heirboven al vertelden.

Annekin van Laerne, die evenwel in Gent woonde, was de eerste in het rijtje. In 1527 werd hij veroordeeld, niet als heks maar als misdadiger. Hij voorzag in zijn bestaan met waarzeggerij. Hij liep hiervoor een eerste veroordeling op in 1527 en werd uiteindelijk onthoofd in 1534. Tijdens het bewind van aartshertogen Albrecht en Isabella (1599-1621) bereikte de heksenwaan een hoogtepunt. Charles van Zuylen, de toenmalige heer van Laarne, speelde een belangrijke rol bij de lokale vervolgingen. Hij had de juridische macht om onder meer dood- en lijfstraffen uit te spreken. Onder zijn bewind vonden zes heksenprocessen plaats. Janne Callens, Passcheyne Neyts, Josyne Celis en Willemyne Sveermans eindigden op de brandstapel. De enige man, Lieven Lammens, werd verbannen. Josyne Luycx kreeg de vrijspraak.

Laarne is zich zeer bewust van haar heksenidentiteit en stimuleert op verschillende manieren dat het verhaal van de heksen deel uitmaakt van het (lokale) collectieve geheugen. De Ronsers gaan het van nabij meemaken tijdens een mooie wandeling in de thuishaven van de tochtbegeleidster.