Op deze pittige wandeling verkennen we al de mooiste natuurreservaatjes in en rond Westouter. Het Heuvelland staat garant voor holle wegen, hellingbossen en kletsnatte bronbosjes. Op deze laatste dag van de grote vakantie genieten we volop van glooiende heuvels en eindeloze vergezichten. Deze wandeling wordt ook aanbevolen door Natuurpunt.

We starten bij de kerk van Westouter en komen via een uitdagend pad in het natuurreservaat Sulferberg: dat vooral uit waardevolle bronbossen en vaak sterk hellende graslanden met houtkanten, knotbomenrijen en poelen bestaat. De Brandersbeek en de Sulferbergbeek vormen zeer waardevolle valleien. De klim naar de top van de Scherpenberg (125 m) doet ons wat hijgen, maar het uitzicht boven is de moeite waard.

Onze route gaat verder naar een kleiner natuurreservaat, de Vijvervelden, een toevluchtsoord voor vele vogelsoorten. Daarna wacht het Hellegatbos, een dicht bebost gebied met smalle paden. Het bos staat bekend om zijn dichte bebossing en gevarieerde flora en fauna. We passeren Domein Behaegel, een charmant en historisch landgoed. De tocht voert ons langs de prachtige Douvevallei, waar we de rivier volgen over licht glooiende paden. In het klein, maar betoverend Kotje Pieperbos worden we uitgedaagd door enkele steilere stukken en modderige paden, vooral na regen. We hopen dat die wegblijft! Het Broekelzenreservaat is ongetwijfeld een van de topnatuurgebieden in het heuvelgebied. Het gebied ligt op de flank van de Vidaigneberg. Op die heuvel komen vele kwelzones en bronnetjes voor. De hoogste bron van de Broekelzenbeek ontspringt op 95 meter hoogte. Nog een paar heerlijke kilometers en we zijn terug aan de kerk van Westouter. Deze wandeling is niet alleen een zalving voor onze jachtige ziel, maar tevens een eerbetoon aan mijn goede vriend Piet Hardeman, de grote bezieler van de GR West-Vlaanderen en verdediger van deze kostbare natuurpracht. Vorig jaar in mei werd hij bruusk uit het leven gerukt.

De grenzen van het Pajottenland zijn voor discussie vatbaar. Er zijn bewoners van Asse die beweren dat Asse tot het Pajottenland behoort, anderen ontkennen dat ten stelligste. Wij doen het voorzichtig aan bij de omschrijving van de tocht en beschouwen Asse als een poort tot het Pajottenland. We blijven vooral aan de noordkant van het Pajottenland, maar het staat buiten kijf dat iedereeen het ermee eens is dat het Pajottenland een mooie streek is.

Het wordt een heuvelachtig parcours, maar toch niet te zwaar zodat we kunnen genieten van de mooie omgeving. Vanuit Asse fietsen we naar Ternat en Wambeek, waar vroeger een cafeetje was met de klinkende naam “De voet van Keizer Karel” (nu omgebouwd tot restaurant en dus geen spek voor onze bek tijdens deze tocht), dan bereiken we Eizeringen met het beroemde café “De verzekering tegen de grote dorst”, maar dan is het nog te vroeg om onze picknick naar binnen te spelen. We trappen verder naar Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek en bereiken daarna Sint-Kwintens-Lennik, onder meer bekend door het standbeeld van een Brabants Trekpaard gecreëerd door Koenraad Tinel, en Sint-Martens-Lennik. In één van deze 2 gemeenten houden we halt om de inwendige mens te versterken. In de namiddag gaat het dan verder naar Sint-Gertrudis-Pede en Sint-Anna-Pede, langs de landschappen die door Pieter Breughel vaak werden geschilderd. Via Dilbeek tenslotte rijden we dan terug naar Asse.

De bronsttijd op de Veluwe is een magische periode waarin de edelherten hun oergeluiden laten horen en strijden om de gunsten van de hinden (vrouwtjes). Dit weekend zullen we zaterdagavond tijd nemen om wild te spotten in het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Natuurlijk nemen we ook de bekende witte fietsen in het Nationaal park en de liefhebbers kunnen ook het Kröller-Müller Museum bezoeken. We verkennen ook de Veluwezoom, Hoog Buurlo en radio Kootwijk. Logeren doen we dicht bij de ingang van het Nationaal park, hotel Papendal, waar topsporters trainen voor de Olympische Spelen.

Dag 1: We starten onze wandeling bij het bezoekerscentrum Veluwezoom. We wandelen langs de schaapskooi Heuven. In het gebied rondom Rheden hebben zeker 17 schaapskooien gestaan. Die kooien stonden op de grens van akkerland en heide. We genieten van het uitzicht op de Heuvense Bergen. Langs bos en heide wandelen we verder naar het Rozendaalse Veld met de enige overgebleven brandtoren. Uitzichtpunt posbank mag natuurijk niet ontbreken op onze wandeling.

Dag 2: Vandaag bezoeken we het Nationaal Park Hoge Veluwe. We rijden met de auto naar het park Paviljoen, waar we de witte fietsen nemen om het park verder te verkennen. De geinteresseerden kunnen samen met de tochtbegeleidster het Kröller-Müller Museum bezoeken. Dit musuem bevat de mooiste Vincent van Gogh-collectie ter wereld en heeft ook mooie tijdelijke tentoonstellingen en een schitterende beeldentuin waar we ook een mooie wandeling door maken (reken op 2 tot 3 uur voor een bezoek aan het museum met beeldentuin). Na het museumbezoek zetten we onze fietstocht verder, we dineren in het park om 17u30 zodat we kort hiervoor en erna tijd hebben om de wildspotplaatsen te bezoeken voor het park sluit om 20u00. Wild is hier meestal te spotten bij valavond, overdag is hier weinig te zien.

Dag 3: Vandaag starten we de wandeling bij Hoog Buurlo. Een eeuwenoude bos- en bewoningskern in het hart van de Veluwe. Het gehucht bestaat uit twee schaapskooien en twee woonhuizen, een kudde Veluwse heideschapen, statige beukenlanen, eiken- en beukenbossen, akkers omgeven door wildwallen en grenzend aan de uitgestrekte Hoog Buurlose heide. We wandelen door het Kootwijkerzand, het grootste stuifzandgebied van West-Europa. Radio Kootwijk mag niet ontbreken op deze wandeling. Het is een voormalig zenderpark dat in de 20ste eeuw een belangrijke communicatieverbinding vormde tussen Nederland en haar toenmalige koloniën.

We stappen een mooie tocht in de buurt van Poperinge. We starten aan het Hopmuseum (café De Stadsschaal) in het centrum van Poperinge. Langs hoppevelden en glooiende landschappen komen we langs de abdij van Westvleteren. Het is nog te vroeg om in de trappist te vliegen, dus gaan we de religieuze toer op: de Lourdesgrot, achter de abdij.

Daarna hebben we weer een eind open landschap. We stappen door de Sixtusbossen, een boscomplex van 300 hectaren en komen voorbij het “Dozinghem Cemetery”, een Engelse begraafplaats (veldhospitaal in de Eerste Wereldoorlog). We stoppen voor de picknick aan het Bardenhof (Barlebuizestraat 8, Poperinge). Dit is een camping waar ook paarden welkom zijn. De vriendelijke waardin zal voor ons verse soep maken! Er staat al 9,7 km op de teller.

Na de middag volgen we een nieuw stuk GR dat door het kasteeldomein De Lovie loopt. Momenteel verblijven er in verschillende woongroepen mensen met een verstandelijke beperking. We komen voorbij het kasteel in een mooi landschapspark. Via de “Chinese poort” verlaten we het domein. Na enkele kilometers komen we voorbij het kasteel Couthof, waar Henry d’Udekem d’Acoz, de nonkel van koningin Mathilde gewoond heeft (overleden in 2022). Het domein werd onlangs gedeeltelijk voor het publiek toegankelijk gesteld. Via ’t Vogeltje komen we weer tussen de hoppevelden terecht. We kunnen een kijkje nemen bij hopboer Boerhave, waar de pluk nu in volle gang is. Daarna wandelen we de torens van Poperinge tegemoet om tenslotte terug bij het hoppemuseum aan te komen. Daar staat ongetwijfeld nog een schuimend biertje op ons te wachten.

We kiezen voor een lijnwandeling want die geeft wat meer afwisseling dan een luswandeling. Terugkeren naar de vertrekplaats doen we met een bus van De Lijn. Voor de deelnemers die ‘s ochtends met de trein zijn gekomen is er de mogelijkheid om in Aalst de trein te nemen richting Gent, Brussel of Antwerpen (via Dendermonde).

We vertrekken aan het treinstation van Opwijk, Vlaams-Brabant, en trekken door de Brabantse Kouters. Via het mooie Kravaalbos wandelen we naar de provincie Oost-Vlaanderen. In Meldert houden we halt voor onze picknick, normaal gezien in café Marina. We zijn ondertussen in de Faluintjesstreek aangekomen. Volgens sommigen is Faluintjes een verbastering van het Franse ‘vallée’, verwijzend naar de vallei van de Molenbeek. Anderen herkennen er het Franse ‘fallourdes’, wat takkenbossen betekent. We zoeken nog het Kluizenbos op. We naderen Aalst en via rustige oudere charmante arbeidswijken bereiken we het treinstation waar we de bus van De Lijn nemen, terug naar de vertrekplaats in Opwijk.

De streek van Bouillon kenmerkt zich door veel bossen en veel bergop en bergaf, en dat zal dit weekend dus ook ruimschoots aan bod komen. Op zaterdag verkennen we de niet-toeristische kant ten oosten van Bouillon, op zondag wandelen we langs meer bekende paden en plaatsen ten westen van Bouillon.

Zaterdagmorgen vertrekken we aan de jeugdherberg. Een paar honderd meter verder duiken we al de bossen in, we nemen de passerelle over de snelweg en we dalen geleidelijk af naar de Semois. We wandelen een eind langs de Semois en picknicken als het goed weer is aan “Bouillon plage”. Verwacht hierbij geen zandstrand en wuivende palmbomen, in het beste geval kan je je voeten een beetje laten weken in het water. Na de picknick gaat het met behoorlijk wat stijgen en dalen en een stukje door de velden, naar de bedding van het oude tramspoor dat Bouillon ooit verbond met de beschaafde wereld. De tramlijn werd afgeschaft in de jaren ‘50, wat nog rest is het oude stationnetje van Bouillon en de tunnel onder de burcht van Bouillon. Zo komen we dus terug in Bouillon terecht. Zaterdagavond volgt er een restaurantbezoek in Bouillon (apart te betalen). Zondagmorgen nemen we eerst de auto om de wandeling te beginnen in Corbion. Van daaruit wandelen we in de richting van Frahan en dan bergop richting Rochehaut. Ook de Tombeau du Géant mag natuurlijk niet ontbreken. Daarna dalen we terug af naar de Semois en we nemen de nieuwe wiebelbrug over de Semois. Deze brug werd afgewerkt tijdens de coronacrisis in 2020. De laatste kilometers gaan terug bergop in de richting van Corbion.

Het succes van de meerdaagse van Midweekstappen in 2023 naar Hesdin (Frankrijk) was een stimulans om dit in 2024 over te doen, wel iets vroeger in het jaar. Zo hopen we op minder regen en vooral minder modder. We trekken naar het centrum van de Ardennen, Saint-Hubert, de hoofdstad van de jacht en de natuur. De heuvelachtige en bosrijke omgeving rond Saint-Hubert is een echt wandelparadijs.

We verblijven de ganse tijd in hotel Val de Poix. Dit hotel is vertrouwd met wandelgroepen. Ze verzorgen elke avond voor ons een smakelijk diner en maken de drie lunchpaketten klaar. Na de inspanning kunnen we vanop het terras van het hotel, uitkijkend op de Lomme, genieten van een drankje.

Dag 1, woensdag 25 september

Afspraak om 10u30 in Saint-Hubert voor een gegidst bezoek aan de Sint-Hubertusbasiliek. We krijgen wat uitleg over de geschiedenis van Saint-Hubert en over de legende van de heilige Hubertus. Nadat we ons lunchpakket (meebrengen van thuis) hebben verorberd, stappen we een lus van 14 km in La Grande Foret de Saint-Hubert, het bos ten noorden van Saint-Hubert. We passeren het Koning Albertmonument. Wie pas na de middag ter plaatse kan zijn, kan inpikken bij de start van de wandeling om 13u30.

Dag 2, donderdag 26 september

Vandaag starten we een wandeling van 20 km vanuit ons hotel richting het noorden in de vallei van de Lomme naar het domein Mirwart. Daar kunnen we ons lunchpakket (dat we meekrijgen uit het hotel) opeten en het kasteel met het park en de omgeving bewonderen. Na de middag stappen we in de vallei van de Lomme terug naar Poix-Saint-Hubert.

Dag 3, vrijdag 27 september

Ook op vrijdag starten we vanuit ons hotel, nu richting het zuiden om via Pont de Libin in Libin te komen (lunchpakket). In de namiddag komen we via een route met veel mooie panoramische uitzichten terug naar ons hotel. Ook vandaag hebben we ongeveer 20 km gestapt.

Dag 4, zaterdag 28 september

Na het uitchecken van ons hotel (ook deze derde dag krijgen we ons lunchpakket mee uit het hotel), rijden we met de wagens naar Les Glaumonts 93, 6890 Libin waar we veilig kunnen parkeren. De wandeling brengt ons tegen de middag in Redu, waar we ons lunchpakket eten. Redu is gekend als het ‘boekendorp’. Het boekenfestival begin augustus trekt jaarlijks zo een 300.000 bezoekers! In de namiddag stappen we terug naar onze wagens waar we rond 15u00 hopen te zijn. In totaal hebben we ongeveer 15 km gestapt. Een afscheidsdrink in Redu kan niet ontbreken. En wie voldoende tijd heeft kan nog eens door Redu flaneren en daar een etentje meepikken in een leuk restaurant.

Smeer je kuiten maar in, want op deze route trotseren we in de beruchte Muur van Geraardsbergen. Daarna kunnen we rustig op adem komen in de groene omgeving van de taalgrens, langs een erkend stiltegebied, gezellige volkscafés en het water van De Gavers. Deze tocht stond eveneens vorig jaar geprogrammeerd, helaas door de minimale opkomst en de weeromstandigheden onderweg werd deze tocht tot een minitocht herleid, vandaar deze herprogrammatie.

Provinciaal Domein De Gavers is een groot recreatiedomein met een 20 hectare grote waterplas, waarop je bootje kan varen, maar ook in kan zwemmen. Het domein heeft een grote parking en is dus ideaal voor ons als start- en eindpunt. We komen in Geraardsbergen, de stad van de mattentaarten, een door UNESCO erkend streekproduct, eigen aan deze stad. Niemand kijkt ervan op als je er een vijftal inslaat om dat bekende obstakel op je traject met een caloriebom te beklimmen. De Muur wacht op je. We nemen een aanloop vanaf de Vesten en komen al gauw op de Oudenberg terecht, de gevreesde Muur, die jarenlang scherprechter was in de Ronde van Vlaanderen. Prijs je gelukkig, eens boven aan de kapel op de Oudenberg ben je het ergste van je trip voorbij. Vanaf nu gaat het licht golvend richting de taalgrens.

We fietsen op deze route een stuk door een erkend stiltegebied, Dender-Mark, het eerste erkende ‘Urban Quiet Park’ van België. Er zijn slechts 2 andere UQP’s in Europa, nabij Barcelona en Londen. Wat een stiltegebied is, ontdek je door er doorheen te fietsen. Neem het maar letterlijk, de stilte is hier hoorbaar.

We duiken een groene omgeving in nabij de taalgrens. Hier vinden we uitgestrekte bossen en slaperige dorpjes. De tweelinggemeente Everbeek is er zo eentje, met twee dorpskernen, Everbeek-Boven en Everbeek-Beneden. In 2021 opende Toerisme Oost-Vlaanderen een nieuw rustpunt op het fiets- en wandelnetwerk, bij de Drie Scheppers. Daar staat een 7 meter hoge libel en enkele rustbanken. Op onze route komen we veel kruisen en kapelletjes tegen, die zo eigen zijn aan deze streek. Meestal herinneren die aan nagekomen beloftes, aan voorspoed na tegenspoed. We vinden er drie na elkaar op de Hogeweg.

Met de Streek-GR Groene Gordel kan de geoefende wandelaar in 8 dagen al stappend helemaal in een lus rond Brussel. Dit verrassend groen traject van 157 km gaat door het Pajottenland, de Zennevallei, de Brabantse Wouden en de Brabantse Kouters. De Ronsers doen er de komende maanden etappes van, telkens van station naar station. Kom mee genieten van prachtige stukken groen en (vaak) weidse vergezichten. En de Ronsers zouden de Ronsers niet zijn, mochten we enkel maar de tekens langs de weg volgen...

Voor deze eerste etappe vertrekken we aan het station van Eppegem. Meteen stappen we via de Plasstraat naar de Zenneboorden om dan meteen de Rotstraat in te duiken. We steken de E-19 over en zetten koers naar Elewijt en taverne Molenveld. We stappen nu door het Moorbos en komen dan in het Snijsselsbos. We komen in het natuurgebied Het Torfbroek. De gemeentelijke overheid verkocht in 1928 dit natuurgebied aan een bouwmaatschappij voor de aanleg van een villawijk. Er volgden 50 jaar van aftakeling. Uiteindelijk kwam het onbebouwde deel in 1977 in beheer van Natuurpunt. Met man en macht worden de dichtgegroeide hooilanden en moerassen weer opengemaakt en open gehouden. Hoewel bepaalde littekens onuitwisbaar zijn, is het herstel opzienbarend. Dit gebied is absoluut een bezoek waard, zeker in juni-begin juli, wanneer een zee van orchideeën de Ronsers begroet. Daarna zetten we koers naar Nederokkerzeel en kiezen we voor enkele trage buurtwegen. Zo komen we in Kwerps en dan in Erps-Kwerps. Vlak voor we denken op de landingsbaan van Brussel-Nationaal terecht te komen, zijn we in Kortenberg. Is er nog tijd bij Annex voor een drankje?

Een dagtocht op de Vlaamse feestdag door een open landschap van polders, moeren en vele waters. De oorlog 1914-18 is hier nog zichtbaar: Dodengang, de ‘Zate’, het kanon de ‘Lange Max’, Käthe Kollwitz,...

We fietsen van het station naar de mooie Grote Markt, laten de IJzertoren links liggen en nemen de linkeroever van de IJzer. Van de lange Dodengang gaat het via een prachtig pad naar Oud Stuivekenskerke, iets verder rijden we de ‘Zate’ op (de Zate, de oude spoorlijn Diksmuide - Nieuwpoort die iets hoger ligt dan het vlakke land, het IJzerwater kwam tot hier in de Eerste Wereldoorlog). Naar Schoorbakke waar intens gevochten werd tijdens de Slag van de IJzer in 1914. De rechteroever van de IJzer leidt ons naar Mannekensvere, van daar naar Zevekote en Moeren. Op de Leugenboom bezoeken we de Lange Max, een reusachtig Duits kanon van 17,5 meter lang, destijds het grootste kanon ter wereld. We keren terug naar Diksmuide via Koekelare met zijn Käthe Kollwitzmuseum, onderweg brengen we nog een bezoek aan het Duits militair kerkhof met het ‘Treurende ouderpaar’ van Käthe Kollwitz.

Terwijl in Frankrijk de champagneflessen knallen voor de nationale feestdag ‘le quatorze juillet’ trekken de Ronsers naar Doel, het vergeten dorp. Doel met zijn 4 kerncentrales. Doel het dorp van de krakers. Deze fietstocht is een kans om Doel met ‘Den Doel’ anno 2024 te verkennen en te bekijken en ervan te genieten met de Ronsers zoals het nu is.

Doel is een deelgemeente van Beveren en raakte bekent in de jaren ’60 door de uitbereidingsplannen van de Haven van Antwerpen. Sinds 1998 waren er plannen voor een nieuw dok - het Saeftinghedok dwars over het dorp. In maart 2022 werd uiteindelijk een akkoord bereikt dat de uitbreiding van de haven kon doorgaan zonder dat Doel moest verdwijnen of onleefbaar wordt. In 1967 werd ten noorden van Doel het Paardenschor onteigend waar enkele jaren later de kerncentrale van Doel zou verrijzen. In 1969 werd gestart met de bouw ervan. Er zijn 4 centrales Doel 1 uit 1974, Doel 2 uit 1975, Doel 3 uit 1982 en Doel 4 uit 1985. Doel 1 en 2 zijn intussen stilgelegd. De gemeente Doel omvat naast de dorpskern de gehuchten Ouden doel, Rapenburg en Saftingen. Verder hoort nog de Prosperhaven (dit is de haven van Prosperpolder en De Schoof nog bij Doel. Sinds 2006 wonen er geen krakers meer in Doel. Alle personen die hebben gekraakt zijn geregulariseerd als huurder of eruitgezet. Het kraken van een woning wordt niet meer gedoogd. De Ronsers fietsen naar Doel via de polders van Meerdonk - Kieldrecht - Nieuw Namen - Grauw - Prosperpolder.

Een pittige wandeltocht met veel mooie panoramische vergezichten in het geprononceerde landschap tussen Rode Berg en Zwarte Berg.

Vandaag starten we op de Zwarte Berg waar het in de weekends op de koppen lopen is van de vele (Franse) toeristen. Hier zijn we echt helemaal op de grens tussen Belgie en Frankrijk, met in het Belgisch deel talloze horeca- en winkelzaken. Op een woensdag midden in de verlofperiode zal het er zeer rustig zijn, zeker zodra we 100 m ver zijn en afwijken van de grote weg.

De voormiddagtocht starten we noordwaarts richting Westouter. We doorkruisen het natuurgebied De Broekelzen. Dit gebied kwam onlangs in de media omdat het Agentschap Natuur en Bos een corridor wil creëren naar het natuurgebied op de Zwarte Berg (Franse kant) om hier zo terug de vuursalamander te introduceren. Westouter laten we rechts liggen en via een onverharde weg (de Gemeneweg, gemeen in de betekenis van gemeenschappelijke weg, België en Frankrijk) klimmen we geleidelijk naar de top van de Zwarte Berg (Mont Noir). We dwarsen een grote weg en komen in het prachtige Parc Marguerite Yourcenar waarin we een ommetje lopen. Marguerite Yourcenar was een Belgisch-Franse schrijfster en dichteres, geboren in Brussel in 1903 en overleden in 1987. Ze was de eerste vrouw die werd toegelaten tot de Académie française (1980). Ze was een echte wereldburger die op veel verschillende locaties heeft gewoond, maar haar vakantie bracht ze altijd hier op de Mont Noir door. In het voorjaar is dit een unieke locatie om wilde boshyacinten te bewonderen. Als wij er zijn, fantaseren we ze erbij. Nu dalen we richting Sint-Jans-Cappel maar halverwege slaan we linksaf en beginnen we terug te klimmen om via de flanken van de Zwarte Berg aan onze startplaats te komen.

Na onze lunch starten we op dezelfde weg langs waar we deze voormiddag geëindigd zijn. De eerste 8 km stappen makkelijk, asfalt en hoofdzakelijk licht dalend. Hier moeten we ons wel eens 180° omdraaien zodat we de drie heuvels opmerken, van links naar rechts: Zwarte Berg, Vidaigneberg, Rode Berg. Het is pas wanneer we terug de grote weg Loker-Bailleul zijn overgestoken en de laatste 3 km aansnijden dat het echt menens wordt: onverhard en relatief steil. We beklimmen de Vidaigneberg vanuit de zuidwestelijke kant om terug te komen naar ons startpunt, het Kapittel.

Over de totale dag hebben we 20 km afgehaspeld (9 km in de voormiddag en 11 km in de namiddag), met 365 hoogtemeters (222 hm in de voormiddag en 143 hm in de namiddag). Zo een inspanning verdient een beloning en daarvoor zitten we goed in het Kapittel. Er is een uitgebreide bierkaart en ze serveren verschillende soorten picons. Voor wie picon niet kent: PROEVEN; chauffeurs houden het best bij één!

De Noorderkempen is een streek die een deel is van de Kempen. Het vormt een ovaal gebied dat zich uitstrekt vanaf een denkbeeldig topografisch referentiepunt: 51° 22’ 38” NB & 04° 26’ 59” OL over een periferie van negen gemeenten: van Kalmthout en Essen naar Poppel en Postel en van Mol en Olen via Zoersel naar Kapellen en Brecht. Een schrale zandgrondstructuur/patroon waarvan de bovenste laag meestal uit humusarme bladgrond bestaat, doch met een variatie aan plantengroei. Er is een gezegde: hoe armer de grond, hoe groter de verscheidenheid. Hoe armer de grond, hoe rijker de Ronserervaring?

We komen samen op de grote (gratis) parking aan het station van Kapellen om 10u00. We wachten op de treinronsers die aankomen om 10u08. Daarna vertrekken we langs het spoor in de noordelijke richting. We fietsen door het natuurgebied van de Uitlegger tot aan het militair vliegveld van Brasschaat. Via de sporthal van Gooreind fietsen we door een industriezone en het Suske en Wiske museum naar Kalmthout. Na ongeveer 21 km komen we aan op de plaats waar we picknicken. In de namiddag fietsen we langs de nieuwe brandtoren in de Kalmthoutse Heide (die we beklimmen zodat we een prachtig zicht hebben op de heide). Verder gaan we door de heide naar het bijenmuseum (De Vroente). Daarna gaat het door een stukje Nederland naar Putte-Kapellen waar we een korte pauze houden. Dan rest ons nog een goede 8 km naar het station van Kapellen.

De Kempische heuvelruggen in de omgeving van Kasterlee lenen zich perfect tot meerdere wandelingen, soms al eens met de nodige herkenningspunten, maar meestal toch met een ‘net iets anders’ parcours dan de vorige keer om verrrassend en uitdagend te blijven. Typisch voor de Ronsers dus dat tikkeltje anders. Kasterlee, gemeente in de Antwerpse Kempen, ligt 18 meter boven zeespiegel. Dit garandeert niet dat de weggetjes niet nat en drassig kunnen zijn maar overstromingsgevaar lijkt toch minimaal en dus veilig voor een mooie wandeling met de Ronsers.

Vertrek is aan het station van Tielen waar we om 10u00 (na aankomst trein van 9u40) de wandeling aanvatten. We verlaten het centrum richting “Lichtaarts Broek”. Dit is geen kledijwinkel maar eerder aanduiding voor laaggeleden gebied (waterdicht schoeisel kan nuttig zijn). Zo gaat het naar de Witte Bergen, een natuurreservaat met vooral naaldbossen en duinruggen in een heidevlakte. Naaldbossen worden in vergelijking met loofbossen beschouwd als minder goed inzake CO2-opslag maar het blijft toch een bos waar het aangenaam vertoeven is. De Kempense Heuvelrug tussen Lichtaart en Herentals is deel van Europees beschermd natuurlandschap. Snepkensvijver, het Zwart Water, het Groot Moerven, het Lavendelven, de Heiberg zijn bijzondere natuurparels en vormen een prachtig landschap. In het midden van de bossen in Lichtaart staat al bijna een eeuw een herdenkingskruis voor Nestor Bayot, een soldaat uit Lens-Saint-Servais in de provincie Luik. Op 20 augustus 1914 liep de soldaat, toen 21 jaar, op die plaats in een hinderlaag die er door Duitse ulanen (lansiers of soldaten te paard) was gelegd. Toen hij plots oog in oog kwam te staan met de vijand loste hij een paar schoten maar werd dan zelf dodelijk getroffen in het hoofd. Hij viel van zijn paard dat samen met de medesoldaten ongedeerd kon ontsnappen. Een paar dagen later werd Bayot aan de kerk van Lichtaart begraven. Wij houden het vreedzamer en zoeken op de middag een picknickplaats of tussenstop in een cafeetje of camping waarna we verder gaan via een stuk van het Corneliuspad naar het Koningsbos. Via de onvermijdelijke Hoge Rielen komen we uiteindelijk terug in Tielen.

In Tielen is blijkbaar 21 juli naast de Nationale Feestdag ook een kermisdag. De tochtbegeleider heeft zich laten vertellen dat er dan heel wat tafeltjes bijgezet worden aan de cafeetjes dus een drankje om wat na te keuvelen lijkt mogelijk (dit op ± 500 m van station Tielen, onze vertrek- aankomstplaats).

Heen en weer met het veer… Bootje varen: wie droomt er niet van! Er is nu eenmaal niets fijner dan op het ruisende water te drijven, de vogels boven je, de wind op je gezicht en de geur van zilt water in je neus.

Of wacht, misschien is er toch nog iéts fijner: dat te kunnen beleven met de fiets aan de hand. Waarna je bij aankomst op de oever meteen je tweewieler kan opspringen om de prachtige regio Scheldeland te ontdekken. Omdat het water een geweldig prominente rol speelt in deze regio, zijn er ook heel wat veerdiensten voorzien. Het Scheldeland is de regio met de meeste actieve veren in Vlaanderen en die worden allemaal intensief gebruikt. Er zijn er 12 in totaal, die je veilig en vlot over de Schelde, Rupel of Durme varen. De Ronsers varen met veren. Een unieke tocht!

Tijdens deze fietstocht nemen we 4 maal een veer: het veer Sintt.-Amands - Moerzeke, het veer Hamme - Tielrode, het veer Wintham - Rupelmonde, het veer Bazel - Hemiksem. We wanen ons naast fietser ook eventjes kapitein op de lange omvaart op deze tocht. De autovrije dijken en weelderig groene jaagpaden zijn grote troeven van het Scheldeland. Die routes lokken talloze fietsers en wandelaars. Na het veer van Sint-Amands - Moerzeke doorkruisen we eveneens enkele geweldig knappe natuurgebieden op de oevers van de Schelde en de Durme. Een bezoek aan een van de vele palingrestaurantjes in de buurt zal voor een volgende gelegenheid zijn. Paling is dan ook dé specialiteit van deze streek. Van Hamme Driegoten gaat het naar het veer van Hamme - Tielrode die ons terug naar de Schelde-oever brengt. Van hieruit zien we een nostalgisch kraantje. De laatste getuige van de Boelwerfhistorie staat hier nog fier overeind. De enige kraan die het roemrijke verleden nog symboliseert werd aangekocht door de gemeente Temse. Vandaag brengt ze hulde aan de scheepsbouwers van weleer en aan een industrie die voor het verval jarenlang welvaart opleverde voor de streek. De rijdende torenkraan stamt uit 1957 en werd volledig gerestaureerd. Ze zal dienst blijven doen als monument en staat ietwat verloren tussen de modernistische architecturale overvloed aan het water. Op 30 november 1994 sloot NV Boelwerf Vlaanderen definitief haar deuren. Het betekende meteen het einde van de industriële zeescheepsbouw in België. Voor Temse was dit het einde van 165 jaar scheepsbouwnijverheid opgestart door Bernard Boel in 1829. Als je de skyline van De Zaat vanop de Temsebrug bewondert, zie je een ietwat apart gebouw opduiken. Het hoofdkantoor van Bouwbedrijf Cordeel – dat de site ontwikkelde – is een pronkstuk van vooruitstrevende architectuur en gedurfd design. Het is een langgerekt gebouw dat op twee pilaren 20 meter boven de grond lijkt te zweven. Het is een technologisch huzarenstukje dat uitkijkt over de stroom en dat de oever van de rivier een eyecatcher van formaat heeft opgeleverd. Al vlug komen we in Steendorp. Omdat de vorm van de kerktoren gelijkenissen vertoont met een vroegere mosterdpot hebben de Steendorpenaren de spotnaam ‘mosterpot’ gekregen. Vanop de veerpont in Rupelmonde zijn we getuige van een indrukwekkend schouwspel, hier zien we de Schelde op z’n meest imposantst! Hier, waar het Zeekanaal naar Brussel de Scheldestroom vervoegt, beleef je de ware grandeur van de Schelde. Natuurlijk is ook de natuur die op de oevers ligt verspreid om duimen en vingers af te likken. Overstromingsgebieden, rijkelijk begroeide rivieroevers, de Polders van Kruibeke.

De Polders van Kruibeke zijn een strategische schakel in het Sigmaplan. Om Vlaanderen te vrijwaren van overstromingen worden, op strategische plaatsen langs de Schelde en haar bijrivieren, gecontroleerde overstromingsgebieden aangelegd. Bij gevaarlijk hoge waterstanden stroomt het water over de overloopdijk, zo worden overstromingen elders vermeden. De ringdijk landinwaarts beschermt het achterland. In een deel van de polders bootsen we op een slimme manier de getijden na. Via een sluizensysteem stroomt er dagelijks een beetje Scheldewater het gebied in en uit. Hier ontstaat een brok dynamische getijdennatuur. Waar het hoogwater de laagste delen overspoelt, ontstaan slikken. Bij eb laat het wegtrekkende water een laagje slib achter, zo groeien de slikken langzaam uit tot schorren. Vanop de dijk heb je een prachtig overzicht op deze typische Scheldenatuur. Vlaanderen heeft dit innovatief concept ontwikkeld om veiligheid en natuurherstel in één gebied te combineren. Alles samen groeit hier een aaneengesloten natuurgebied van 600 hectare. De Ronsers rijden erdoor, graag met jou!

De Vlaamse Rand is meer dan een plek waar niet alleen Vlamingen thuis zijn maar waar ook de schaduw van onze hoofdstad immer aanwezig is. Het is ook een plek waar wandelaars thuis zijn, dankzij verscheidene wandelknooppuntnetwerken maar ook dankzij een eigen streekGR, de GR groene gordel. Want ondanks de onvermijdelijke verstedelijking en verkaveling, is er nog heel wat natuurpracht te vinden. Er is veel bos op ons pad en dat gaan we geweten hebben. De Ronsers doen een variante van de ‘officiële tocht’. Net dat tikkeltje anders dus.

We eindigden onze vorige dagstaptocht in Kortenberg. Vandaag rijgen we een nieuwe etappe aan onze groene gordel rond Brussel. Starten doen we richting UPC Kortenberg en erna duiken we direct het bos in. De tocht gaat via voetweg 5 naar Everberg en dan Vossem, Tervuren richting druivendorp Hoeilaart. We bereiken via veel groen en rustige wegen Groenendaal station. Tussendoor vinden we zeker een fijne picknickplek.

We wandelen langs twee waterburchten in het Houtland, de geografische streek die in het noorden tot aan Brugge grenst. Pas begin 19de eeuw werd deze regio echt ontgonnen. De betere gronden veranderden in akkers en weiden, de minder vruchtbare werden bos. Zodra die bossen tot volle wasdom waren gekomen, vielen ze in de smaak bij adellijke families, die ze opkochten en er - vaak buitenproportionele - zomerverblijven lieten optrekken. De Midweekstappende Ronsers stappen errond.

We vertrekken vanuit de Guldenvlieslaan langsheen de Sint-Jozefskerk in de richting van het Provinciedomein d’Aertrycke. Het kasteel is gelegen in een romantische tuin met een grote vijver, weiden en bossen. Het domein heeft een grote natuurwaarde. Reeën, de West-Europese egel en de Europese rode eekhoorn zijn de zoogdieren die er leven. Vogels zijn er rijk vertegenwoordigd. Het neogotisch kasteel uit de 19de eeuw is tegenwoordig een luxueus hotel-restaurant en congrescentrum. Wij houden onze picknick toch maar in Brugtje Staminee.

Na de middag trekken we naar het Wijnendalebos. Dit bos en het erbij horend kasteel zijn bekend in verband met de dood van Maria van Bourgondië. Tijdens een jachtpartij in 1482 maakte de hertogin er een dodelijke val van haar paard. Het kasteel is een romantische waterburcht uit de 19de eeuw. Het werd herbouwd op de grondvesten van het oorspronkelijke slot van de Graven van Vlaanderen uit 1085.

Godewaarsvelde (of Godsvelde voor mensen uit die streek) ligt in het Heuvelland, juist over de grens, niet ver van Poperinge. De omgeving is erg landelijk: velden en weiden met hier en daar een klein bos. Onze fietstocht maakt een kring rond Hazebroek, na Duinkerke de grootste stad van de Franse Westhoek. Sinds kort is de streek bewegwijzerd met fietsknooppunten.

Frans-Vlaanderen maakt momenteel deel uit van Noord-Frankrijk en omvat grosso modo de streek rond Duinkerke, Rijsel, Dowaai, Béthune en Lens. De regio behoorde tot het einde van de zeventiende eeuw bij het graafschap Vlaanderen en het Vlaams is er als streektaal blijven sluimeren. Het “Vlemsch” zoals ze het zelf noemen is niet echt Nederlands, maar lijkt vooral op het West-Vlaams. “Het is geen Nederlands, het is echt een andere taal”, zegt burgemeester Devos van Wormhout daarover. Bij het begin van het schooljaar 2021 stuurden 5 gemeenten in Frans-Vlaanderen een brief naar het Franse ministerie van Onderwijs met de vraag om voortaan ook “nuuzn toale” (red. onze taal) te mogen onderwijzen. Parijs heeft nu het licht op groen gezet. “Het is een erkenning van onze taal”, aldus Devos. “Wij zijn Vlamingen. Zonder onze taal zijn we geen Vlaming meer. Het behoort tot ons erfgoed.” Maar dat erfgoed is langzaam aan het uitsterven. “Het zijn meer de oude mensen die nog Vlemsch klappen”, zegt de burgervader. “De jonge generatie spreekt geen Vlemsch meer. Die spreken alleen nog Frans.”

We fietsen door de eenzame velden via piepkleine dorpen als Eke, Hondegem en Waalskappel naar Zerkel (Sercus) waar Guido Gezelle graag vertoefde. Wat verder bereiken we Moerbeke. We rijden nu naar Strazele en Vleteren. Onze fietstocht eindigen we met de flanken van de Katsberg. Nog enkele kilometers en we zijn terug aan ons startpunt in Godewaarsvelde.